________________
(૪૦૮) भवितव्यतया भूमि-भुजोऽप्येकाकिनस्तदा ॥ ऐंद्रजालिकविद्येव । दृष्टा सा मोहमातनोत् ॥ १२ ॥
અર્થ–ભવિતવ્યતાને યોગે તે વખતે રાજા પણ ત્યાં એકલેજ હતો, તેથી ઇંદ્રજાલવિદ્યાની પેઠે તેણીએ તેને પણ મેહિત કરી દીધે.
सा तुष्टाव नृपं राजं-स्त्वं वर्णस्थापनागुरुः ।। પતિત્વમેવ નાનાં વારે વાજમ | શરૂ |
અર્થ-પછી તેણીએ રાજાની સ્તુતિ કરી કે હે રાજન ! તું સર્વ માણસોને સ્વામી છે, અને તેઓને શત્રુઓ તરફથી પરાભવ થતા વખતે જ શરણરૂપ છે. ૧૩
मार्गमुच्चरमाणानां । काऽवेला खलहस्तिनां ॥ वज्रांकुशायते राज्ञा-माज्ञा चेन्न भयंकरी ॥ १४ ॥
અર્થ:–ભયંકર વાકશસરખી જે રાજાની આજ્ઞા ન હોય તે નીચ માણસરૂપી હાથીઓને માર્ગનું ઉલ્લંઘન કરતાં શું વખત લાગે ?
स द्विजितः क नाकौकः । कः स्वर्गो रंभयान्वितः ॥
ધિર્મધ્યમોનાર્તિ-દશ્વ રહ્યું છે તે પુનઃ || 8 | અર્થ:–બે જીભવાળા (બેલીને ફરી જાનારા) એટલે નાગેથી ભરેલે પાતાલ ક્યાં ? તથા રંભાથી ( અરરાટીના ભયથી ) યુક્ત થયેલે સ્વર્ગ ક્યાં ? અને અંદર મ ની પીડા જોનારો સમુદ્ર કયાં? અને તારું રાજ્ય ક્યાં? ૧પ છે
परं तवापि सप्तांगे । राज्ये दुष्टवणंत्यमी ॥ अपवित्रमुखा विप्र-तलारक्षकमंत्रिणः ॥ १६ ॥
અર્થ–પરંતુ હે રાજન ! આપના સંતાંગી રાજ્યમાં પણ મલિનમુખવાળા બ્રાહ્મણ, કોટવાળ તથા મંત્રી દુષ્ટ જખમ સરખા છે. ૧દા
किमिति क्ष्माभुजा पृष्टा । तेषां दुर्वृत्तमादितः॥ ત: પૃથ્વીપ – વચaર્ચે અધર લઇ | ૭ |
અર્થ-તે કેવી રીતે? એમ રાજાએ પૂછવાથી તેણુએ પ્રથમથી માંડીને તેઓનું દુરાચરણ રાજાને કહી સંભલાવ્યું. તે ૧૭ .
शीतार्तवत्कंपमानः । स्मरेणाथ जगौ नृपः॥ निग्रहीष्ये खलानेतान् । केऽमी कामिनि मत्पुरः ॥ १८ ॥
અર્થ –ત્યારે જાણે ટાઢ ચડી હેય નહિ તેમ કામથી કપતે રાજા બેલ્યો કે હે કામિની! હું તે દુશેને મારી નાખીશ, કેમકે તેઓ મારી આગલ શું હિસાબ માં છે ? ૧૮ w
