________________
( ૧૨૩ )
इति ध्यात्वा यवान् देवीं - प्रति क्षिप्त्वाभ्यधत्त सः ॥ ર્યો: જોશે ગૃહિામૂ—શિવે મિક્ષતામ્ ॥ ૭૬ I અર્થ:—એમ વિચારી તે યવાને ઢવી તરફ ફેંકીને તે ખેલ્યા કે, રાંડ દરિદ્ર ! આ તારા જવને તારા ભંડારમાં ડાટી રાખજે કે જેથી કાળ દુકાળે તને ખાવાને કામ લાગશે. ૫ of u
:ઢિનવધાનિ—ટ્વી રોપાળવિ તું
નિવિક્ષેપન ગોરું | યંત્રવાહી દૂરતઃ। ૯૭ !
અ:—હવે ક્રોધાતુર થયેલી તે દૈવીને તે દરિદ્રી બ્રાહ્મણને મારી નાખવાની જો કે ઇચ્છા ન થઇ તેા પણ ગાણવાળે જેમ પથ્થરના ગાળાને તેમ તેણીએ તેને દૂર ફેંકી દીધા. ॥ ૭૭ u
उन्मीलिते क्षणस्तत्र | क्षणं पश्यन्नितस्ततः ॥
न प्रासादं न देवीं च । न च योगिनमैक्षत ॥ ७८ ॥
અર્થ:—પછી ત્યાં તે આંખ ઉઘાડીને જેવા આમ તેમ જુએ છે તો મદિર દૈવી કે યોગી તેમાંનું કઇં પણ તેણે દીઠું નહિ. ॥ 2 ॥
आ' किमेतदिति ध्यान-विधुरः स निरैक्षत ||
कतिचित्सिचये लग्नां - स्तीक्ष्णप्रांतान् हिरण्मयान् ॥ ७९ ॥ અ:—અરે ! આ શું થઇ ગયું ! એમ વિચારથીજ ગભરાચેલા તે બ્રાહ્મણે પેાતાના વશ્વને છેડે વળગેલા કેટલાક તીક્ષ્ણ અણીદાર સુવર્ણના યવેા જાયા. ૫ ૭૯ ૫
हैमा एवाभवते । यवाः श्रीवल्लिपल्लवाः ॥
सामान्ययववद् दृष्टा । हा मया दिव्यमायया ॥ ८० ॥ અથ:—અરે ! આ તેા લક્ષ્મીરુપી વેલડીના ધ્રુવસરખા સેનાના યુવા હતા ! પરંતુ દિવ્ય માયાથી મેં મુખે તેને સામાન્ય વાજેવા જોયા ! | ૮૦ ॥
क्रोधधूमांधिताक्ष- नाभविष्यमहं तदा ॥
સરાવતાન્યા સાદ્રાસ—દ્દાયાં વતા રસું ॥ ૮૨ || અઃ—અરે ! તે વખતે જો હું ક્રોધરુપી ધૂમાડાથી આંધળા થયા ન હેાત તેા તે ઉદાર દેવીમને દાસ્યપણાના નાશ કરનારા સિદ્ધ
રસ આપત. ॥ ૮૧ ॥
