________________
(૧૬૧ ) आस्तां यदपरे संप-त्स्यंते मम मनोरथाः॥ अधुना निधनाशापि । निष्पुण्यस्य न पूर्यते ॥ १२ ॥
અર્થ:–મારા બીજા મનોરથે સંપૂર્ણ થવાની વાત તો એક બાજુ રહી, પરંતુ હમણું મારી નિપુણ્યની મૃત્યુની આશા પણ પૂરી થતી નથી. તે ૧૨ છે
आयुर्यदि पुनः सर्वोत्कृष्टं मम भविष्यति । રચંતે ગાયા પૃથi I સુણિનાગવિનઃ | ૨૩ /
અર્થ:–કદાચ મારૂં આયુ ઉત્કર્ટ સંભવી શકે છે, કેમકે માર્યો કરીને આ પૃથ્વીમાં દુઃખીઓ લાંબા આયુષ્યવાળા દેખાય છે. ૧૩
निर्हेतुः शत्रुरत्रास्ति । कोऽप्यलोचनगोचरः ।। स्वेच्छया म्रियमाणस्य । यः प्रत्यहं करोति मे ॥ १४ ॥
અર્થ:–ખરેખર અહિં કે મારો અદશ્ય કારણુવિનાનો શત્રુ હે જોઈએ, કે જે પોતાની મરજી મુજબ મને આપઘાત કરતાં વિશ્વ કરે છે. જે ૧૪
इति मूढमतिर्याव-त्तत्र तिष्टति धम्मिलः ॥ मा मृत्युसाहसं कार्षी-स्तावद्व्योम्नीति वागभूत् ॥ १५ ॥
અર્થ:—એમ વિચારતો થકે તે ધર્મિલ દિમૂઢ થઇને જોવામાં ત્યાં ઉભો છે તેવામાં આકાશમાં એવી વાણુ થઈ કે તું મૃત્યુનું સાહસ કર નહિ. ૧૫
તત્તોડ વિરમભાવ માં મૃત્યનિષેધતિ ફઐશિષ્ટ લિસ સT પુનર્નેલિઇ ૨૬ છે. અ ત્યારે તે આશ્ચર્ય પામીને વિચારવા લાગ્યું કે મને મૃત્યુ માટે કેણુ નિષેધ કરે છે ? એમ વિચારીને તે સઘળી દિશાએતરફ જેવા લાગ્યું, પરંતુ ત્યાં તેણે કેઈને પણ જે નહિ. આ ૧૬
दध्यौ च सेयं दैवी वा-गियं मान्यैव मानवैः॥ हंहो निःपुण्यकेऽद्यापि । देवी किं मयि वीक्षते ॥ १७ ॥ અર્થ:–ત્યારે તે વિચારવા લાગ્યો કે ખરેખર આ દેવતાઈ વાણી છે, અને તે માણસેએ માનવીજ જોઈએ, વળી હુ જે નિપુણ્ય. તેના તરફ પણ શું હજુ દેવી જુએ છે? . ૧૭ .
૨૧ સૂર્યોદય પ્રેસ-જામનગર.
