________________
(૧૭) विचारपूर्व कुर्वतु । कार्यमार्यधियो जनाः ॥
दैवमेवानुवर्तते । फलकाले तु सिद्धयः ॥ ४० ॥
અર્થ–બુદ્ધિવાન માણસ ભલે વિચારપૂર્વક કાર્ય કરે, પરંતુ ફલસમયે કાર્યની સિદ્ધિ તે કમને અનુસારે જ થાય છે. તે જ છે
दैवायत्ताः श्रियः सर्वा । नूनं गौणो गुणाग्रहः ॥
વંતા પવિતા જ શ્વશુળરતા ? અર્થ:–સર્વ સંપદાએ દેવને આધીન છે, ગુણેનું ગ્રહણ તે તેમાં ખરેખર ગૌણરૂપ છે, વણકરે છે કે હમેશાં ગુણેમાંજ ( તંતુએમાંજ ) રક્ત છે, છતાં તેઓ ખાડામાં પડેલા છે. જે ૪૧ છે
व्यवहारविदे सूनोयन्मया कर्म निर्ममे ॥ तदभूदंगदाहाय । घिगिमा वामता विधेः । ४२ ॥
અથ–પુરને દુનિયાના વ્યવહારથી વાકેફ થવા માટે મેં જે કાર્ય કર્યું, તે ઉલટું (મારાં ) શરીરને બાળનારૂં થયું, માટે વિધાતાના આ વિપરીતપણને ધિક્કાર છે. જે કર છે - દશા વારા છેલ્લા-પૂર્વી છાપ૯ છે.
સોડવ સ્ત્રીત્રાવિત રિા ધાતુ રૂવ દિવસ | કરૂ II
અર્થ –જે શાસ્ત્રોને પારંગામી, નર પહોંચાડી કાર્ય કરનાર તથા કલાવાન છે, તે પણ બ્રાહ્મણની પેઠે વિધાતાની ચેષ્ટાને જાણી શક્તો નથી. મેં ૪૩ છે તથાપિ
पदे पदे स्फुरदप्र–स्थपुटीकृतभूरिति ॥
दुर्भिक्षरक्षसो दुर्गो । देशोऽस्ति मगधाभिधः ॥ ४४ ।। તે બ્રાહ્મણનું ઉદાહરણ કહે છે
અથ–પગલે પગલે ફાલેલાં ખેતરેથી જ્યાં જમીન ઢંકાઈ ગર ચેલી છે, તથા જ્યાં દુષ્કાળપી રાક્ષસ આવી શકતા નથી એ મગધનામે દેશ છે. તે ૪૪
तत्र ग्रामोऽभिरामोऽस्ति । सुग्राम इति विश्रुतः ॥ શાસ્ત્રવવી – પુષુત ચાના | છ |
