________________
५९४
प्रभाकरणसूत्रे
उपनिहित हैं। शंका आदि दोपों के परिसर से शुद्ध आहार का ग्रहण करना इसका नाम शुद्धेपणा है । हम शुद्रेपणा से जो संपन होते हैं वे शुद्रेणिक हैं। अर्थात् शंका आदि दोषो से रहित शुद्ध आहार को ग्रहण करने का जिनका अभिग्रह होता है वे शुद्धेषणिक है। सख्याप्रवानचाली दत्तियों से जो गोचरी के लिये जाते है अर्थात् दाता के हाथ से देते समय साधु के पात्र में भक्तपान आदि का जो एक बार अविच्छिन्नरूप से गिरना उसे दत्ति कहते हैं, इस प्रकार की पांच छ आदि दत्तियों के लेने का अभिग्रह जिन्हें होता है वे सग्यादत्तिक है। जिन साधुओ को ऐसा नियम होता है कि हम उसी आशर को लेगे जो हमारे दृष्टि गोचर होगा । इम प्रकार के नियमचाले साधु दृष्टिलाभक कहे जाते हैं । तथा अदृष्टलाभिक वे माधुजन हैं जो पाकगृह के भीतर से निकले हुए ऐसे भोजन को कि जो दृष्टि में तो आया नहीं है केवल कान से ही उसका नाम सुन लिया है उसे लेनेका नियम धारण करते है। अथवा – ' पूर्व में अनुपलब्ध दाता से ही मै भिक्षा लूगा' इस प्रकार का जो नियमविशेष रखते है वे अदृष्टलाभिक मुनि है। 'हैसाधो ! मै आप के लिये क्या दू अर्थात् आपके लिये किस वस्तु की इस समय चाहना है ' इस प्रकार दाता के द्वारा प्रश्नविषयीकृत वस्तु
हितक अहेवाय છે શુદ્વૈષણા એટલે શકા માદિ દોષ રહિત શુદ્ધ આહાર ગ્રહણ કરવા તે આ શુદ્વેષણાયુક્ત મુનિજનેને શુદ્ધેયનિષ્ઠ કહે છે એટલે કે શકા આદિ દોષોથી રહિત શુદ્ધ આહાર ગ્રહણુ કરવાને જેમના અભિગ્રહ છે તેઓ શુદ્વેષણિક છે, સખ્યા પ્રધાનવાળી દૃત્તિયેાથી જે ગાચરીને માટે જાય છે એટલે કે દાતાના હાથથી આપતી વખતે સાધુના પાત્રમા ભક્ત પાન આદિત્તુ ધારાવળી તૂટ્યા વિના એક વખતમા જેટલુ પ્રવાહી રેડાય તેને વ્રુત્તિ કહે છે આ પ્રકારની પાચ, છ આદિ ત્તિયે લેવાના જેમના અભિગ્રહ હોય છે તેમને સાત્તિ કહે છે જે સાધુઓને એવા નિયમ હોય છે કે જે આહાર અમારી નજરે પડશે તે જ આહાર અમે લઈશું, એવા નિયમ वाणा साधुयाने दृष्टिलाभिक हे छे तथा अहष्ठिलाभिक सुनिन्नो तेभने કહે છે કે જેઓ રસાડામાથી મહારકાઢવામા આવેલ એવુ ભોજન સ્વીકારે છે કે જે નજરે પડયુ હતુ નથી પણ તેનુ નામ જ કહ્યું પડયુ હોય છે અથવા “અગાઉ જેની પાસેથી દાન ગ્રહણ ન કર્યું હેાય એવા દાતા પાસેથી જ દાન ગ્રહણ ४रीश” भेवा भुनिने अदृष्टलाभिक डे " डे भुनिशन्न । हु आपने भाटे " भेटले " શુ આપુ આપ અત્યારે શી વસ્તુ લેવા માગે છે ”
આ
