________________
८५३
सुदशिनी टीका अ०५ सू। २ अकल्पनीयनिरूपणम् पुनरप्याल्पनीयानि प्रदर्शयति-'जपि य ' इत्यादि ।
मूलम्-जपि च ओदाणकुम्मासगंजतप्पण-मथु-भजियपलल-सूपसकुलि वेढिम-वरिसोलग-चुपणकोसग-पिड सिहरिणीवदृग-मोयक- खीर-दहि- सप्पि नवणीय-तिल्ल-गुड -खडमच्छडिय--मधु-खजक-वजण--विहिमाइय पणोय उवस्तए परघरे रपणे वा न कप्पड तपि सनिहीकाउ सुविहियाणं, ज पिय उद्दिवविय रइयग पज्जवजायपकिण्णपाअपने मूलगुणों की रक्षा करना चाहता है तो ग्राम जादि स्थानों मे पडी हुई, भूली हुई, रखी हुई, किसी भी वस्तु को चाहे वह योडी हो, बहुत हो, कीमती हो या कीमती न भी हो, उठाने का विचार तक भी नहीं करे । इसी तरह वर धातु की किसी भी वस्तु को यहण करने की भी इच्छा न करे। दासीदाल आदि स्प किसी भी प्रकार का वह परिग्रह रखने का विचार तक भी न करे । न वह औषध भैषज्य और आहार
आदि के निमित्त फल पुष्पादिको को अपने उपयोग मे लावे ! समस्त प्रकार के सचित्तपदार्थों का उसको तीनकरण तीनयोगो से परित्याग कर देना चाहिये । क्यो कि ऐसे पदार्थ ज्ञानियो ने जीवों की उत्पत्ति के योनि भृत कहे है । मयूरपिच्छ आदि का भी उसे रखने का प्रमु का आदेश नहीं है। लोहे वस्त्र आदि के पात्र को भी उसको रखना साधु चर्या में कल्पित नही हे ॥ सू-२॥
ની રક્ષા કરવા માગતો હોય તો ગ્રામ આદિ સ્થાનમાં પડેલી, ભૂલથી રહી ગયેલી, મૂકેલી કઈ પણ વસ્તુને–ભલે તે નાની હોય કે મોટી હોય, કીમતી હોય કે કીમતી પણ ન હોય, ઉપાડી લેવાને વિચાર પણ કરવો જોઈએ નહી એ જ પ્રમાણે તેણે ધાતુની કઈ પણ વસ્તુને ગ્રહણ કરવાની પણ ઈચ્છા કરવી જોઈએ નહી દાદાગી આદિ કઈ પણ પ્રકારને પરિગ્રહ રાખવાને તેણે વિચાર પણ કરવો જોઈએ નહી તેણે ઔષધ, ભેષજ્ય અને આહાર આદિને નિમિત્તે ફળ, પુષ્પ આદિને પિતાના ઉપગમાં લેવા જોઈએ નહી સમસ્ત પ્રકારના સચિત્ત પદાર્થોને તેણે ત્રણે વેગથી પત્યિાગ કરવો જોઈએ કારણ કે એવા પદાર્થોને જ્ઞાનીઓએ કોની ઉત્પત્તિ સ્થાનરૂપ-નીરૂપ બતાવ્યા છે મયુરપિચ્છ આદિ રાખવાને પણ પ્રભુને આદેશનથી લેતુ –વસ્ત્ર આદિના પાત્ર રાખવા તે પણ સાધુને ડપતુ નથી કે ૨
