________________
સર્વાંત્તમ અતિથિ
[ ૧૧ ]
અલ્પ અપરાધે જીવા પણ માનવજીવનને સાપરાધી તેા ન જ બનાવશે. અલ્પ અપરાધી તે દૃશિવરિત અને નિરપરાધી તે સવરિત. કોઇપણ જીવને પછી તે ચાર, છ કે દશ પ્રાણવાળા હાય-દુઃખ આપવું તે અપરાધ કહેવાય છે. જીવને સર્વોત્કૃષ્ટ દુઃખ તેના પ્રાણ હરણ કરવાથી થાય છે. જીવાને દુઃખ આપવાના અનેક પ્રકાર છે, ક્રોધાવેશથી માર્મિક, અપ્રિય, તિરસ્કારનાં તથા કટુ વચન ખેલીને, મિથ્યાભિમાનથી અપમાન કરીને, માયાથી છળપ્રપંચ કરી અન્યને આપત્તિ-વિપત્તિમાં સાવીને અને લાભથી અન્યની પ્રિય વસ્તુઓનું હરણ કરીને પ્રાણીઓને દુ:ખી કરવામાં આવે છે અને પાંચે ઇંદ્રિયાના વિષયાની આસક્તિથી પેાતાની ક્ષુદ્ર વાસનાએ પાષવાને જીવાના પ્રાણ હરણ કરીને સર્વોત્કૃષ્ટ દુઃખ આપવામાં આવે છે. આ બધાય પ્રકારના દુઃખામાંથી કાઈ પણ પ્રકારનું દુઃખ કાઈ પણ પ્રાણીને ન આપવામાં આવે તે જ પર્વની આરાધના–સેવા કરી કહી શકાય; કારણ કે કેાઈને પણ દુ:ખ ન આપવાથી નિપ રાધી બની શકાય છે અને જે નિરપરાધી હોય છે. તે જ પની સેવાના અધિકારી હાઈ શકે છે; માટે જ ત્યાગી મહાપુરુષોને પર્વની આરાધના કરવામાં પ્રધાનતા આપવામાં આવી છે કારણ કે ત્યાગી મહાપુરુષો નિરંતર નિરારંભી જીવનમાં જીવવાથી નિરપરાધી હોય છે.
આત્મસ્વરૂપ, સુખ, આનંદ તથા જીવનને ન ઓળખવાથી તમે નિર'તર સાપરાધી જીવનમાં જીવ્યા છેા તા પણુ જ્યાં સુધી પર્વની વિદ્યમાનતા હાય ત્યાંસુધી તે તમારે નિરપરાધીપણે રહેવુ જ જોઇએ. ભૂલથી પણ કોઈના અપરાધ થઈ જાય
