________________
શ્રી મહાવીર પ્રભુની અહિંસા
[ ૨૦૩ ] સમુદાય તે ગુણ (દ્રવ્ય) કહેવાય છે. અર્થાત્ જેમ તાંતણાને સમુદાય તે વસ્ત્ર કહેવાય છે, તાંતણેને સમુદાય અને વસ્ત્ર બે જુદી વસ્તુઓ નથી તેમ જ્ઞાનાદિ ગુણ-પર્યાને સમુદાય તે જ આત્મા હેવાથી બંને વસ્તુઓ જુદી નથી. જે કે રેય અનંતા હોવાથી જ્ઞાન અનંતું કહેવાય છે છતાં જ્ઞાન સ્વરૂપથી તે એક જ છે તેથી સ્વરૂપે જ્ઞાન ગુણ છે અને પરરૂપે પર્યાય કહેવાય છે. જે ગુણ છે તે ત્રણે કાળમાં એક સ્વરૂપે રહેનારા છતાં પર્યાય છે અને તેને જ આત્મદ્રવ્યના નામથી ઓળખાવવામાં આવે છે.
શ્રી મહાવીર પ્રભુની અહિંસા.”
(૨૨) પૃથ્વીતળ પર માનવદેહે અનેક આત્માઓ અવતર્યા છે અને અવતરે છે; પણ જેમના અવતરવાથી જે ભૂમિ પવિત્ર તથા પૂજ્ય બને છે એવા અવતારી પુરુષ તરીકે તે કવચિત્ કદાચિત કઈક જ અવતરે છે. જેમના અવતરવાથી અશાંતિ, ભય, દુઃખ, કલેશ, દ્વેષ તથા વૈર-વિરોધાદિ અનિષ્ટીનાં મૂળ તો નાશ પામી જાય અને આત્માઓ પરસ્પર એકબીજાને સાચી રીતે ઓળખીને આત્મસંગઠન દ્વારા આત્મિક અનંતી શક્તિને વિકાસ મેળવી શકે તેમનું અવતરણ અવતાર તરીકે ઓળખાય છે અને તેમને માનવદેહ પ્રભુ તરીકે પૂજાય છે.
અત્યારે પણ જે મગધની ભૂમિ પવિત્ર તીર્થસ્થળ કહેવાય છે અને પૂજાય છે તે છેલ્લા ત્રણ હજાર વર્ષ દરમ્યાન થઈ
