________________
[ ૧૮ ]
તાવિક લેખસંગ્રહ પિતાનાથી બનતું કરવું, ઝવવાના સાધને મેળવી આપવાં વિગેરે
લોકોત્તર સેવા અશક્ત તથા અનાથ છેને જીવવા દેવા માટે મેજશેખ છેડી દેવા, જેમાં અનેક નિરપરાધી જીને વિનાશ થતું હોય એવા પાંચે ઇદ્રિના વિષયેથી વિરામ પામવું, અલ્પ અપરાધે જીવાય તેમ વર્તવું વિગેરે. આ બંને પ્રકારની સેવામાં લૌકિક સેવા કરનાર સાચે સેવક બીજા જીનું દુઃખ પિતાનું સુખ આપીને ખરીદે છે. પિતાને આવવાવાળી આપત્તિ-વિપત્તિની અવગણના કરીને બીજા જીવોને સુખી કરવા કરેલા પ્રયાસની સફળતાથી અત્યંત આનંદ માને છે. આવા સેવકે મનથી પણ કઈ પણ પ્રાણીને પીડા આપતા નથી. અનેક પ્રકારે પોતાને અપરાધ કરવા છતાં પણ દુઃખથી પીડાતા બીજા જીવને પોતાને શત્રુ ન માનતાં સ્નેહીની જેમ તેની સારવાર કરવા ઉજમાળ થાય છે અને પિતાની પ્રિય વસ્તુના ભેગે તેનું દુઃખ દૂર કરી સુખી કરે છે. આવી સેવા કરવા છતાં પણ તેનામાં અભિમાન હેતું નથી તેમજ કંટાળો કે ગ્લાનિ પણ હતી નથી.
પ્રભુ મહાવીર પ્રાણી માત્રના લેકેત્તર સેવક હતા, કારણ કે પ્રભુએ સંસારવાસી જીવમાત્રની રક્ષારૂપ લેત્તર સેવા કરી એટલા જ માટે પ્રભુ સંસારના સ્વામી બન્યા છે અને પૂજાયા છે. જે સમગ્ર સંસારને સેવક છે, તે જ સમગ્ર પ્રાણીને સ્વામી બની શકે છે. પ્રભુએ સૂક્ષ્મમાં સૂક્ષ્મ જીવોની પણ રક્ષા કરી છે. કેઈપણ પ્રાણુને દુઃખ ન થાઓ એવા હેતુથી જ મહિનાએ સુધી આહાર આદિને ત્યાગ કરીને એક સ્થળે નિષ્પકંપ ધ્યાનસ્થ રહ્યા છે. જીવમાત્રના રક્ષણરૂપ લકત્તર સેવા કરવાથી
