________________
[ ૭૨ ]
તાત્ત્વિક લેખસંગ્રહ
માનવામાં આવે તે અસદ્ભૂત અવગુણાને પ્રભુમાં આપ કરવાથી આત્મા અનંતસંસારી બને છે માટે કેવળ પૌદ્ગલિક સુખ મેળવવાની ઇચ્છાથી જ કરવામાં આવતું પૂજન વીતશગનું કહી શકાય નહિ પણ કેવળ મૂર્તિનું જ કહેવાય.
કેટલાક માણસો પૌલિક સુખની આશાથી મિથ્યાદષ્ટિ દેવ, દેવીને નમે છે, પૂજે છે અને બાધા પણ રાખે છે. તેમને જ્યારે પૂછવામાં આવે છે કે તમે વીતરાગના ઉપાસક થઇને મિથ્યાસૃષ્ટિ દેવ-દેવીઓને શામાટે નમે છે અને પૂજો છે. ? ત્યારે તે ઉત્તરમાં જણાવે છે કે-અમે સાંસારિકપૌલિક સુખ માટે નમીએ છીએ, પૂજીએ છીએ પણ તારક સમજીને મુકિતના માટે અમે નમતા પૂજતા નથી. જો એમ જ હાય તા પછી પૌદ્ગલિક સુખવાળી મિથ્યાષ્ટિ દેવની જેવી શ્રદ્ધાથી વીતરાગ દેવને પણ પૂજવા નમવાથી મિથ્યાષ્ટિ દેવમાં અને વીતરાગમાં ફેર શુ રહ્યો ? બંનેને એક જ પંક્તિમાં મૂકવાની અજ્ઞાનતા જ કહી શકાય. જો કેવળ કર્મની નિજૅરા કરીને વીતરાગ દશા મેળવવાની શ્રદ્ધા અધ્યવસાયથી જ પ્રભુદર્શન, પૂજન થાય તેા જ મિથ્યાષ્ટિ દેવ-દેવીને જુદા પાડી શકાય અને અનંતચતુષ્ટચ મેળવી આત્મવિકાસની શુદ્ધ શ્રદ્ધા હોવા છતાં ભલે પછી પુન્ય જ કેમ ન બંધાય તે પણ દર્શન-પૂજન કરનાર દોષના ભાગી બની શકતા નથી.
પ્રભુપ્રતિમા, સદ્ભુત સ્થાપના નિક્ષેપ છે તેમાં વીતરાગના સદ્દ્ભૂત ગુણાને જ આશય થઇ શકે છે અને સુદેવ તરીકે જ નમન પૂજન થઈ શકે છે, પણ પૌદ્ગલિક સુખના સાધન આપી વૈષયિક ઇચ્છાઓ પાષવી તથા નિંદ્રક અને પૂજકને હાનિ લાભ પહોંચાડવારૂપ અવગુણા કે જે વીતરાગદશાના વિધી
