________________
[ ૧૫૮ ]
તાવિક લેખસંગ્રહ કે તેને પ્રભુના વચન કરતાં પોતાના વચનની કીંમત ઘણું હેય છે અને તેથી કરીને જ તે પ્રભુના વચનને ફેરવીને પોતાના વચનને અનુસરતું બનાવે છે, માટે આવા જ અજ્ઞાનતાથી પ્રભુના વચનને અવળો પ્રચાર કરીને વિરાધક બને છે પણ આરાધક બની શકતા નથી. સાચી સમજણ અને કદાગ્રહ બંનેને પરસ્પર મેળ હેતે નથી માટે જ્યાં સાચી સમજણ હોય છે ત્યાં કદાગ્રહને અવકાશ જ નથી, કારણ કે સાચી સમજણ સમ્યજ્ઞાની પુરુષમાં હોય છે તેથી તેઓ સર્વસના વચનને અનુસરીને વચનવ્યવહાર કરવાવાળા હોય છે. કદાચ ભૂલથી પિતાના વચનમાં સર્વજ્ઞના વચનને વિરોધ આવત હેય તે તરત સુધારીને સ્વીકારી લે છે પણ આગ્રહદ્વારા કષાયને નેતરતા નથી. તેમજ અસત્યને પણ આદર કરતા નથી. તેઓ પિતે સાચું જાણું સાચું સમજેવું બીજાને સાચું સમજાવવા છતાં પણ જે તે ન માને તે માધ્યસ્થ ભાવનાને આશ્રય લે છે પણ પરને કલેશત્પાદક વાણીને વ્યાપાર કરતા નથી તે જ સાચી સમજણવાળા નિરભિમાની તથા કદાગ્રહમુક્ત કહી શકાય, પણ દ્વેષના આશ્રિત બનીને કુવાણીથી પરને કલેશ ઉત્પન્ન કરનાર સાચું જાણતા નથી એટલું જ નહિં પણ કદાગ્રહી હોવાથી પ્રભુઆણાના આરાધક પણ બની શકતા નથી. તે સહુ કોઈ જાણે છે અને કહે પણ છે કે કષાયનો આદર કરવામાં અને વિષયાસક્ત બનવામાં પ્રભુ સંમત છે જ નહિં, તે પછી જે પ્રવૃત્તિમાં કષાયોને આદર કરે પડે તે પ્રભુની આજ્ઞાથી વિરુદ્ધ વર્તન જ કહી શકાય. આવું વર્તન ધર્મ કહેવાય નહિ અને તેથી આરાધક પણ બની શકાય નહિ.
