________________
[ ૧૪ ]
તાત્વિક લેખસંગ્રહ સેવા ધર્મ - (૪) સેવા કરવી જોઈએ, એમ કહેવું જેટલું સહેલું છે, કરી બતાવવું સહેલું નથી. સેવક બન્યા સિવાય કોઈ પણ સેવા કરી શકે નહિં. સંસારમાં સ્વામી બનવા તે સહુ કેઈ સહાય છે, પણ સેવક બનનાર તે ભાગ્યે જ કઈકે નિકળશે. અમે સેવા કરીયે છીએ, એમ કહેનારની પ્રવૃત્તિ તથા મનોવૃત્તિ તપાસીએ છીએ તો અનેક પ્રકારની તૃષ્ણાઓની આશ્રિત બનેલી હેય છે. માન-પ્રતિષ્ઠા, મેટાઈ અર્થલાલસા અને કામતૃષ્ણ આદિ ઘણી જાતની આશાઓથી સેવાને દેખાવ કરનારની સંખ્યા મોટા પ્રમાણમાં જણાય છે પણ સાચી સેવાના ઉપાસકે વિરલા જ હોય છે.
જેણે કામ-ક્રોધ-માયા-લોભ અને મિથ્યાભિમાનની મિત્રતા છેડી દીધી છે તે જ સેવાને પૂજારી બનવાને ગ્ય છે અને તેનામાં જ સેવકપણાને ગુણ વાસ કરી શકે છે. સેવક એટલે પ્રાણી માત્રને ચાકર-દાસ. તેનામાં સ્વામી પણાની ફુરણા પણ થતી નથી, ગમે તે ભેગે પણ હરવખત સહુની ઉચિત સેવા કરવાને તૈયાર જ રહે છે. જાતિ, ધર્મ, વય, સ્થિતિ આદિના ભેદે ભૂલી જઈને બધાયની એક સરખી રીતે સેવા કરે છે. સેવાના બદલાની જરાય આશા રાખતું નથી; કારણ કે સ્વાર્થગર્ભિત સેવા ગુલામી છે પણ સેવા નથી. - જેનામાં ક્ષમા, નમ્રતા, દયા, સરળતા સ્વાભાવિક હોય છે તે સેવકપદને સારી રીતે શોભાવી શકે છે. આવા ગુણે આપેલા
