________________
૧૩૬
શુભસંગ્રહ-ભાગ ૭ મે ફસલ કે દિને મેં કિલે કે પ્રાયઃ સભી સિપાહી અપને અપને ખે પર ચલે જાતે થે. કેવલ દે ચાર પહરે કે સિપાહી ઔર સ્ત્રિયાં તથા બચ્ચે કિલે મેં રહ જાતે થે.
એક દિન ઈસી તરહ ફસલ કે અવસર પર કેવલ દો સિપાહી કિલે મેં છેડ કર મિત્ર વર્ચર ખેત પર ચલે ગયે. સબ સિપાહી અનાજ કાટને મેં લગ ગયે. ખૂબ સુહાવના દિન થા. ધીરે ધીરે શીતલ વાયુ ચલ રહી થી. કહીં કિસી તરહ કા ખતરા યા ભય નહીં માલુમ પડતા થા કિ એકાએક એક એર ચીખ કી આવાજ સુનાઈ દી, ઔર એક સિપાહી જમીન પર લેટ ગયા. ઉસકી છાતી કે છેદ કર એક તીર નિકલા ગયા થા, જિસસે ખૂન કી ધારા બહ રહી થી. “હરોકી! હરેકી !” કા શેર મચ ગયા. હરકી એક ભયાનક જગલી જાતિ થી, જે ઉન દિને ઇધર ઉધર લૂટ માર કિયા કરતી થી. યહ બરાબર મૌકા દેખ કર લોગ પર ધાવા મારતી થી ઔર લોગે કે મારપીટ કર ઉનકે માલ-અસબાબ કે લૂટ લે જાતી થી. મિસ્ટર વર્ચર ને તુરંત હુકમ દિયા–“કિલે મેં ચલો.” પર અબ યા હો સકતા થા! જગલિયાં ને ઇન મુઠ્ઠીભર સિપાહિયાં કે ચારે એર સે ઘેર લિયા. એક વિકટ લડાઈ હુઈ, જે કેવલ કુછ હી મિનિટોં કે લિયે થી. ક્રાંસી સિપાહી દેખતે હી દેખતે કાબુ મેં કર લિયે ગયે. અબ જંગલી બિઠ કર આપસ મેં યહ વિચાર કરને લગે કિ કિલે પર હમલા કરના ચાહિયે યા નહીં.
સિપાહિ કે સાથ વર્ચર કી લડકી મેડલીન ભી કિલે કે બાહર આ ગઈ થી ઔર નદી કે કિનારે ટહલ રહી થી.
અપને પિતા–“કિલે મેં ચલે”–કી આવાજ કાન મેં પડતે હી આગે ઘૂમ કર દેખા ઔર તુરંત કિલે કે અંદર દૌડ ગઈ. આતે સમય કિલે મેં દે સિપાહી ઔર છે જે પહરે કે લિયે છોડ દિયે ગયે થે. એક અસ્સી બરસ કા બુઢ્ઢા નૌકર થા, તથા કુછ રિયાં ઔર બચ્ચે થે. કિલે મેં પહુંચતે હી મેડલીન ને ફાટક બંદ કર દિયા ઔર જંગલી હરાસિયોં કે હમલા કરને કા હાલ સભી કે સુનાયા.
સિપાહી, સ્ટિયાં તથા બચ્ચે સભી ડર કે મારે કાંપને લગે, જિસકો જહાં જગહ મિલી છિપને કી કોશિશ કરને લગા; પરંતુ વીર બાલા મેડલીન જરા ભી ન ઘબડાઈ! વહ અપને વીર પિતા કી વર કન્યા થી. ઉસને સબકી ધબડાહટ કે દૂર કર સાહસ બંધાયા ઔર કિલે મેં ચાર એર ધૂમ કર સબ કમજોર જગહ કે મજબૂત કરાને લગી. દેને સિપાહિ કી સંમતિ થી કિ કિલે કે બારુદ મેં આગ લગા કર કિલા ઉડા દિયા જાય,
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
