Shubh Sangraha Part 07

Author(s): Akhandanand Bhikshu
Publisher: Sastu Sahitya Vardhak Karyalay

Page 572

સંશયાત્મા વિનશ્યતિ
પપ૯ આધિદૈવિક ઔર આધિભૌતિક કિસી પ્રકાર કે ભી ઉપદ્રવ આજકલ કી તરહ કભી બઢ હી નહીં સકતે થે. મનુષ્ય આપસ મેં એકદુસરે કે પ્રેમ કી નજર સે દેખના જાનતે થે. અતઃ જીવમાત્ર કે પ્રતિ ઉનમેં હાર્દિક સહાનુભૂતિ ઔર કૃપા કે ભાવ છે. સમાજ કે બડે બડે નેતા વિવેકબુદ્ધિ સે સંપન્ન ઔર અસાધારણ પ્રતિભાશાલી થે. ઇસી લિયે સમાજ શરીર કા કેઈ ભી છિદ્ર ઉનકી નજર સે બચ કર ચુપચાપ સમાજ મેં બુરાઈ પૈદા નહીં કર પાતા થા. જનતા બડી હી શ્રદ્ધા કે સાથ ઇન સદાશય ઔર ઉદાર સમાજપતિયાં કી પંચે કી આજ્ઞાપાલન કરને કે લિયે સદા તૈયાર રહતી થી. પંચે સે કભી ઘેખા હોગા, જનતા કે હદય મેં ઐસી આશંકા કે પિદા હેને કા હી અવસર કભી નહીં આતા થા. રાજા ઔર ધની લેગ શાસ્ત્ર ઔર ગૌબ્રાહ્મણ આદિ કે પ્રતિ શ્રદ્ધા કરના જાનતે થે ઔર પ્રજા કા હિત કરના હી રાજાઓ કે રાજયસંચાલન કા મૂલ મંત્ર થા.
પતા નહીં, સંસાર કે કિસ અચિંતનીય કર્મફલ સે કાલચક્ર પલટ ગયા ઔર ઉસકે સાથ સાથ ઐસે સમય ઔર ઐસે છે કા આવિર્ભાવ હે ગયા કિ જિનસે પહલે કી કિસી બાત કા મેલ નહીં ખાતા. સ્ત્રી, પુરુષ, બ્રાહ્મણ,શક, વિદ્વાન, મૂર્ખ ઔર વૃદ્ધ, બાલક સભીને માને આજકલ એક નયા હી પથ પકડ લિયા હૈ. ઈનકી શિક્ષાદીક્ષા, ચાલચલન, ભાવભેગી ઔર બેલચાલ સભી કુછ માને દૂસરે પ્રકાર કે હૈં. કેઈ કિસીકે સામને સિર ઝુકાના નહીં ચાહતા, શ્રદ્ધા ઔર ભક્તિ કી બાત કા માનાં પુસ્તક સે બહિષ્કાર હી કર દિયા ગયા હૈ, બડે ખૂઢ કે પ્રતિ વહ આદર નહીં હૈ, ઉપકાર કરનેવાલે કે પ્રતિ વહ કૃતજ્ઞતા નહીં હૈ. પૂજનીય વ્યક્તિ કે પ્રતિ અબ વસી અપૂર્વ શ્રદ્ધા કા ભાવ કહીં નહીં પાયા જાતા. ક્રિય કે ચરિત્ર મેં જિસ આદર્શ હી ઔર “શ્રી” કે દર્શન હોતે છે, આજકલ વહ માન સ્વપ્નવત હે ગયા હૈ. અશ્રદ્ધા, અવિવ્યાસ, અભિમાન ઔર ગર્વ હી માને બડે વેગ સે જગત કા શાસનદંડ ચલા રહે હૈં. તનિકસી બાહ્ય લૌકિક વિદ્યા સીખ કર લોગ કે ચિત્ત ઈતને ઉહત હે ગયે હૈ કિ વે ઋષિયોં કે સાધનલબ્ધ અલૌકિક જ્ઞાન કી દિલ્લગી ઉડાને મેં જરાસા ભી નહીં હીચકતે. તપઃપરાયણ ત્યાગી શ્રેષ્ઠ બ્રહ્મર્ષિોં કે લિયે આજ હમ બિના કિસી સંકોચ કે યહ ઘેષણ કર રહે હૈં કિ વે બેઈમાન
ઔર સ્વાર્થપરાયણ થે! શાસ્ત્રો કે સિદ્ધાંતો કે પ્રતિ કટાક્ષ કરતે હું એવું ધમંડ મેં ભર કર ઉનકી લૌકિકતા ઔર અસારતા સિહ કરને મેં તનિક ભી નહીં હિચકિચાટે. પ્રત્યક્ષ દેવતા પિતામાતા ઔર આચાર્યગણ આજ હમારી આજ્ઞા કે પાત્ર બની રહે છે.