________________
૩૬૯ તુમ્હ ઇસ અનન્યતા કા ક્યા પતા? રે દર દર ભટકનેવાલા જીવ! તુમ નહીં જાનતે ૫પીહે કે પ્રાણે કી એકતાનતા કે. યહ તુમ્હારી બાત બાત પર નિરાશ હે કર અપને ટેક સે ટલનેવાલા નહીં છે. તુમ કુછ હી કહતે રહે. તુમ્હારે શબ્દ મેરે સાહસ કે ક્ષીણ નહીં કર સકતે. સંસાર કી કોઈ શક્તિ ઇસ હૃદય કે મજબૂત ભાવ કે નષ્ટ નહીં કર સકતી. મેરે આશાઓ કે બાગ મેં સદા હી ફૂલ લગતા હૈ. ઇસ હરે–ભરે વાટિકા કી હરિયાલી કભી નહીં સખતી ! સખત ચાહતે હૈ? અચ્છા દે. પીÉપી-દૂ! પી-દૂ.’
દશ્ય બદલ ગયા. ધૂપ સે તપી હુઈ પ્યારી પૃથ્વી મુંહ ખેલ ખલ કર અપને કંઠ ક તર કર રહી હૈ, નદિયાં જે સાગર કી ભેંટ કે લિયે વ્યાકુલ હો કર તરસ રહી થીં, અબ દૌડ દૌડ કર ઉસે ગલે લગા રહી છે. પક્ષિય ને ઘાસલે ટલે. વૃક્ષ ને ચોલે બદલા ડાલે. આસમાન ને આસમાની ચાદર હટા કર મેતિયા એડ લી. ભગવાન દિનનાથ પરદે કે એટ મેં છિપ ગયે. અડગ ટેકવાલે પક્ષી કી ટેક રહ ગઈ !
ભગવદ્ ! જબ ઇસ છેટે સે હદય કી હાર્દિક ઇચ્છા મેં ઇતના બલ હૈ, તો ક્યા મનુષ્ય કી ઇચ્છાશક્તિ કુછ નહીં કર સકતી? સબ કુછ કર સકતી હૈ, પર દઢતા ઔર અનન્યતા હોની ચાહિયે !
અવશ્ય ! મને સુના ઠંડી વાયુ ને સર સર કર કે કહા “અવશ્ય પત્તિ ને ફૂલ મૂલ કર કહા “અવશ્ય નદી કે કલ કલ નિનાદ મેં ધ્વનિત હુઆ “અવશ્ય”. પ્રતિધ્વનિ ને ઉત્તર દિયા “અવશ્ય.'
(મે-૧૯૨૯ના “સાર્વદેશિક” માંથી)
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
