________________
૯૪
દાન અને શીળ
तओ तेणज्जिए दव्वे, दारे यपरिरक्णिए । कीलतिऽन्ने नरा रायं, हठतुठमलंमिकया ॥ १६ ॥
હે રાજનૢ ! અનેક પરિશ્રમેા ઉઠાવીને, સાથે ભૂખ, તૃષા, શીતઉષ્ણ, માનાપમાન વગેરે અનેક કા સહીને જે દ્રવ્ય-ઉપાર્જન કર્યું. છે અને સ્ત્રીઓને પણ રાખેલ છે, તેનુ ચાર વગેરેથી રક્ષણ પણ કર્યું છે, તે ધન અને સ્ત્રીએાનેા મરવા પછી અન્ય મનુષ્યો ખુશીથી ભાગાપભાગ કરે છે અને અનેક પ્રકારના અલકારાથી અલકૃત થઈ તે અનેક પ્રકારની ક્રીડાએ કરે છે અને એનાથી એ લેાકેા હસતેાષ માને છે ! એ સમજીને, હે રાજન ! તપસયમનું આચરણ કર.
तेणावि जं कयं कम्मं, सुहं वा जइ वादुहं । જમ્મુના તે સંનુત્તો, રૂ ૩ પરંમથું ॥ ૨૭ ॥
અર્થાત્ હે રાજન્ ! નાશવાન ફાની દુનિયાને છેડીને આ જીવાત્મા પરલેાકમાં જાય છે ત્યારે તેની સાથે, તેણે કરેલાં શુભ કે અશુભ કર્મના સિવાય કઈ સાથે નથી આવતું. માત પછી પરભવમાં જીવ શુભાશુભ કર્મની સાથે જ જાય છે. આના સિવાય બીજો પદા કિંચિત્ પણ સાથે નથી જતા.
सोउण तस्स सो धम्मं, अणगारस्स अंतिए
महया संवेगनिव्वेद, सभावन्नो नराहिवो ॥ १८ ॥
અર્થાત્ તે ગભાળી અણુમારની પાસેથી ધર્મનુ શ્રવણુ કરીને રાજા સયતિને મહાન સવેગ–સદુઃખાના કારણભૂત બંધનોથી મુકત થવાની અભિલાષા ઉત્પન્ન થઈ અને તે મહાન નિવેદ-સંસારના કામભોગાથી નિવૃત્તિરૂપ અરુચિ સહિત ઉદ્વિગ્નતાવાળા થયા. અર્થાત્ તેને પરમ નિર્વેદ થયેલા છે. સંયતિ રાજા મહામુનિ ગર્દભ ળીને કહે છે
·
કે હે નાથ ! આપના વચનામૃતથી સ્વ-પરંતુ સ્વરૂપ સમજીને હું બધા જીવાને અભયદાન આપું છું અને સર્વ રાજ્ય—રિદ્ધિના ત્યાગ કરીને
