________________
દાન. પ્રકરણ ૧
૨૦૧
અથવા બીજા ઘેર જાય. એ રીતે યોગ્ય હોય તે એક જ ઘરની ભિક્ષા લીએ. ભોજન ન મળે તે અવશ્ય ઉપવાસ કરે.
- આ પ્રતિભાધારી શ્રાવક સાધુ જેવા હોય છે પણ તેમને હજુ જ્ઞાતિવર્ગને વ્યવચ્છેદ હોતો નથી તેથી તે સ્વજ્ઞાતિમાં જ ભિક્ષાવૃત્તિને માટે જાય છે.
ભિક્ષા માટે શ્રાવકને ત્યાં જતાં તેને કોઈ સાધુ ધારી ન લીએ (કારણકે તે આ પ્રતિમામાં સાધુવેષ ધારણ કરે છે ) માટે અથવા સાધુ જે આ ચાર પાળવાથી કોઈ ભ્રમમાં ન પડે એટલા માટે “પ્રતિભાધારી શ્રાવકને ભિક્ષા આપે” એમ કહીને ભિક્ષા લીએ. કોઈના પૂછવ થી સ્પષ્ટ કહે કે “હું સાધુ નથી. હું તો પ્રતિભાધારી શ્રાવક છું.”
- આ પ્રતિમાધારી સાધુ જેવા આચાર અને વેશ, વસ્ત્ર, પાત્ર, મુહપત્તિ, રજોહરણ, ચાદર, ચોલપટ્ટો, શવ્યા, સંસ્મારક વગેરે ધારણ કરીને શ્રમણ નિગ્રંથોના આચાર પ્રમાણે વર્તે છે. ચાલતાં સૂક્ષ્મ જેને જોઈને તેની રક્ષા કરતા ચાલે છે. બેસવા પ્રવેશવા આદિના સ્થાનમાં રજોહરણથી જમીન વગેરેને પ્રમાજે માથાના, દાઢીના, મૂછ વગેરેના વાળને લોચ કરે અથવા કાતર કે અસ્ત્રાથી પિતે ઉતારે અથવા બીજા પાસે ઉતરાવે.
તે મહિનામાં બે આઠમ, પૂનમ અને અમાસ એ ચાર પર્વના દિવસ ચાર પ્રકારના આહારનો ત્યાગ કરી ઉપવાસ કરે. બની શકતા બીજા બાહ્ય તથા આત્યંતર તપ આચરે. ત્યાં સાધુ મુનિરાજ બિરાજતા હોય તો તેમની સેવા વૈયાવૃત્ય કરે.
તે આધ્યાત્મિક વિષયનો સ્વાધ્યાય પોતાની ઉત્કૃષ્ટ શકિતપર્યત કરે. અનિત્યાદિ બાર ભાવના અને પ્રમોદ આદિ ચાર ભાવના ભાવે.
