________________
દાન. પ્રકરણ ૭
૨૯
પિતાનું દુઃખ માની દયાથી પ્રેરાઈ યથાશક્તિ દુઃખ દૂર કરવાની પ્રવૃત્તિ કરે છે.
આત્મા અને કર્મસિદ્ધાંત આદિના અસ્તિત્વમાં અશ્રદ્ધા ભાવ ઉત્પન્ન થતો નથી, પૂરો આસ્તિક ભાવ હોય છે.
જો કે હજુ તે ગ્રહથી છે, ધર્મ, અર્થ, કામ એ ત્રણ પુરૂષાર્થ કરે છે તો પણ સમય બચાવીને ભાવનિક્ષેપરૂ૫ સમ્યક્ત્વને જાગ્રત કરી આત્માનું મનન કરે છે અને આત્માનુભવના સારભૂત રસનું પાન કરે છે. એ વીર, ધીર પોતાની આત્મપરિણતિને પિતામાં જાગ્રત કરી, અટલ વૈરાગ્યભાવથી પિતાના આત્મામાં રહેલ સ્વાભાનુભવરૂપી અમૃતનું પાન કરે છે.
ક્ષાયિક સમ્યક્ત્વ એક જ્ઞાની વીર આત્મા ચોથા ગુણસ્થાનમાં રહીને સમ્યગ્દર્શન ગુણને ઘાતક ચાર અનંતાનુબંધી કષાય અને દર્શન મેહની ત્રણ પ્રકૃતિઓનો ક્ષય કરવા ઉદ્યમી થયો છે.
એના પુણ્યના ઉદયથી તેને શ્રી વર્ધમાન તીર્થંકર પ્રભુના સમવસરણનો યોગ પ્રાપ્ત થયો છે. તે અતિ આનંદની ઊર્મિથી પ્રભુનાં દર્શન માટે જાય છે. નમસ્કાર કરી મનુષ્યોની સભામાં બેસે છે. થોડી વાર પછી શ્રી મહાવીર ભગવાનની દિવ્ય વાણીને ઉદય થાય છે. પ્રભુને જેઈ આ ક્ષય પશમ સદષ્ટિના ચિત્તમાં અપૂર્વ પ્રભાવની ઊંડી રેખા પડે છે.
પ્રભુની દિવ્ય ધ્વનિ જેવી વાણીમાં મોક્ષની સુંદરતા અને સંસારની અસુંદરતા સાંભળીને તે ચકિત થાય છે. સંસાર દાવાનળ સમાન છે, તેમાં બૂડેલા છે નિરંતર કષ્ટ પામે છે. આ સંસાર આત્માની નિજ સંપત્તિ જે સુખ શાન્તિ છે તેને બાળી નાખે છે, સુખને માટે જ આત્માને ભ્રમણ કરાવીને પણ તેને વંચિત રખાવે છે.
