________________
દ્વાન. પરિશિષ્ટ ૩
૩૩૫
કરવાના પણુ જ્યાં અવકાશ રાખ્યા નથી; ત્યાં પ્રાપ્ત થવાની તે આશા જ કાંથી હાય ?
જ્યારે મદિશમાં વાજિંત્રા વાગતાં હોય, તબલા ઉપર મજાની ચાપ પડતી હાય, મધુર કંઠથી ગાયને ખેલાતાં હોય અથવા તે કાંસીજોડા વાગતાં હાય, એવા રાગમાત્રના મેાહમાં મુગ્ધ બની દેરાસરના પવિત્ર ધામમાં શ્રવણુંદ્રિય ( કાન )ના વિષયને જ માત્ર પેણુ આપી ભાવના થવાનું જ માની બેસે છે.
જ્યારે ભાવના થતી હોય ત્યારે વાજીત્રાના નાદમાં તથા માથાફેાડીમાં ( કાંસી જોડા ) ના વાદમાં દૃષ્ટિ રહે છે, કે પ્રભુ તરફ પરમાત્મ વિચારમાં પ્રભુમય લક્ષ્ય રહે છે કે કાંસી જોડાના નાદ અથવા તબલાંના તાલ તરફ • અથવા તે વગાડનારાઓના હાથ તરફ કે ગાનારના કંઠ તરફ દૃષ્ટિ રહે છે?
જો પ્રભુ તક્ દષ્ટિ કે પ્રભુમય લક્ષ્ય ન હેાય તો સ્પષ્ટ રીતે સમજાય છે કે તે શ્રવણે દ્રિયના વિષય-પાષણથી થતા મેહનિત આન ંદને જ ભાવના માની લીધી છે. વસ્તુલે તે ભાવના નથી પણ તે વિષય પાષણ છે. તે જરાક સ્થિરતા કરી, કાંસીજોડા વગાડનારા ગૃહસ્થા તરફ જોવાની સુગમતાથી સમજાઈ શકાશે.
પૂજામાં પણ ખેચાર પતાસાં કે પેંડા લાડુની પ્રભાવના હો અથવા માલ પાણી જમવાના હશે તે વગર તેડે સેંકડા માણુસા ભેગા થશે. પશુ જો પ્રભાવના કે લાડુ નહિ હૈય, તેડવા જનાર યૂરીના અથવા પૂજા ભણાવનારના પગ ઘસાઈ જાશે તા પણ મહા મુશીબતે પાંચ દશ જગુ ભેગા થઈ વેઠ ઉતારવાની માફ્ક પૂજા ભણાવી ચાલ્યા જશે.
પ્રભુની પૂજા તરફ પ્રીતિ ન રાખતાં પતાસાં અથવા જમવાની પૂજા તરફ પ્રીતિ રાખનારા પામર જીવાને ભાવનની જામતિ અથવા દૃઢતા થાય જ કયાંથી ?
