________________
૨૪૫
દાન. પ્રકરણ ૩
સંપત્તિમાં મમત્વપણું હતું તે કાઢી નાખી નિ`મત્વ ભાવને પ્રાપ્ત થાય છે. જો કે સમ્યકત્વની અપેક્ષાએ તે તે મમત્વરહિત હતા જ પણ ચારિત્રની અપેક્ષાએ મમતા સહિત હતા. અહિં મમતાના ત્યાગ કરે છે.
હવે તે પાતાનુ ધર પણ છેડે છે અને કાઈ એકાંત એરડી કે ધર્મશાળા આદિ સ્થળમાં નિવાસ કરે છે; પેાતાની પાસે ધન રાખવાને ત્યાગ કરે છે, માત્ર યથાવશ્યક થાડાં વસ્ત્ર તથા ભાજન પાણી માટે એ ત્રણ પાત્ર રાખે છે, અને અતીવ સતાષથી રહે છે.
આરભના ત્યાગી હોઇ તે પગપાળા ગમન, મુસાફરી કરે છે; મનની અંદર તીર્થયાત્રાને મેાહ નથી. દિ સુગમતા અને સતાથી વિહાર કરતાં કોઈ તીર્થક્ષેત્ર નિષ્ટ આવે તે તે પૂણ્યભૂમિમાં જઈ ભકિતથી મહાન સત્પુરૂષાના ગુણેાનુ સ્મરણ કરી પેાતાના જન્મને કૃતાર્થ માને છે. તે કોઈ ધર્માત્મા ગૃહસ્થ ભકિતપૂર્વક નિમંત્રણ કરે છે, તે ત્યાં જે કાંઈ મળે તે સતાષથી આરેગી સયમના રક્ષણ અર્થે ઉદરપેષણ કરે છે. રસાસ્વાદથી તૃષ્ણાને તેણે દમી નાખી છે.
તે રાત્રે નિદ્રા અપ લે છે અને સૂતા સૂતા વૈરાગ્યની ભાવના ભાવતા હોય છે. જો કે તેનુ મન સંસારના પદાર્થોથી ઉદાસીનતા ભજે છે તે પણ ધર્મની પ્રભાવના માટે તે સદા ઉત્સુક હેાય છે. સમયની અનુકૂળતાએ તેએ શ્રાવકાને ધર્મોપદેશ આપે છે, પરાપકાર અને ધાર્મિ ક આચરણ કરવા ઉત્તેજિત કરે છે. તે પ્રેમથી શાસ્ત્રભ્યાસ કરે છે અને ધર્મ અને પરાપકારવક લેખા તથા પુસ્તકા લખે છે.
જો કે તેએ શુદ્ધોપયેગના પ્રેમી છે પરંતુ પાતાના ઉપયેગને અધિક કાળપ ત શુદ્ધ ભાવમાં સ્થિર રાખવા અસમર્થ હોવાથી લાચારીએ શુભે પયાગમા રમણતા કરાવે છે. જ્યારે તેએ શુભેાપયેગમાં
