________________
કાન. પ્રકરણ ૬
૨૩૯
પ્રવેશ કરે છે. આ પરિણામેાને કરણુ એટલા માટે કહે છે કે નિયમથી તેમની દ્વારા મિથ્યાત્વરૂપી અંધકારને નાશ અને સમ્યક્દ્નરૂપી સૂર્યના પ્રકાશના ઉદ્દય થાય છે.
અ ત દૂત સ્થિતિવાળા અધઃપ્રવ્રુત્તિકરણને પૂર્ણ કરી અપૂર્વકરણના પરિણામેામાં પણુ અંતર્મુહ સુધી રહે છે. આ કાળમાં આ સાહસિક આત્માના વિશુદ્ધ ભાવની બરાબરી કોઈ અન્ય જીવ જેણે તેના પછી અપૂર્ણાંકણુ સબંધી પરિણામેાની વિશુદ્ધતાના લાભ લેવાને પ્રારંભ કર્યા હાય તે કદાપિ કરી શકતા નથી. પરંતુ જો કાઈ જીવા આ પ્રકારની વિશુદ્ધતા કરવાનું કામ એક સાથે શરૂ કરે તેા તેમની ઉન્નતિ ખરાખર સમાન પણ હોય અને અસમાન પણ હોય, અર્થાત્ એકસાથે કરણના ભાવાની પ્રાપ્તિ માટે પ્રયત્નશીલ છવા સમયે સમયે અનંતગુણી ઉજ્જવળતા કરતા રહે છે અને તેમાં કોઈ કોઈ તા સમાન ઉન્નતિ કરતા હોય છે અને કાઈ કાઈ આગળપાછળ થાય છે, તાપણ વિશુદ્ધતાનુ એટલુ અંતર હાતુ નથી કે પાછળથી પ્રારંભ કરનાર જીવ તેની સમાન થઈ જાય.
અપૂર્વ -
અપૂર્વકરણના લાવામાં વર્તતા આત્માને ચાર આવશ્યક હોય છે. ( ૧ ) ગુણશ્રેણી નિર્જેરા, (૨) ગુણુસ ંક્રમણુ, ( ૩ ) સ્થિતિ ખંડન, (૪) અનુભાગ ખંડન. અર્થાત્ સમયે સમયે અસંખ્યાતગુણી કમવા ખરી પડે છે તે ગુણશ્રેણી નિર્જરા; ધણા કર્મની પ્રકૃતિ પોતાની સમાન જાતિમાં પલટાય છે. જેમકે અશાતાવેદનીયનું પલટાવું તે ગુણસંક્રમણ; કર્માની સ્થિતિ ઘટી જવી તે સ્થિતિખંડનઃ અને અશાતવેનીય આદિ
અનુરાગ બાત એવા ચાર આવશ્યક થઈ શકે તેવા નવીન અધ્યવસાયાનું નામ અપૂર્વકરણ છે. જીવને પેાતાના દુષ્કર્મથી ઉત્પન્ન થયેલ, કઠોર, મજબુત અને લાંબા કાળની ઉગેલ ગુપ્ત વાંસની ગાંઠ જેવી, દુઃખે રી ભેદી શકાય એવી અને પૂર્વે નહિ ભેદાયેલ એવી રાગદ્વેષના પરિણામરૂપ ગ્રંથિ છે. ગ્રંથિના ભેદ કરવા તે અપૂર્વકરણનું મૂળ છે.
