________________
૨૦૬
દાન અને શીળ ત્યારે યથાર્થ વાત બુદ્ધિમાં નહિ આવવાથી શાસ્ત્ર સ્વાધ્યાય, દેવદર્શન કરવાની ભાવના થાય છે. રૂહી અનુસાર વીતરાગ જિનબિંબનું દર્શન કરવાને જાય છે. તે પણ તે યથાર્થ દર્શન તો ક્યારેય પણ કરી શકતો નથી. યથાર્થ દર્શન એક વાર પણ થઈ જાય તો નિયમથી તે જીવ પોતાના કલ્યાણના માર્ગ પર આવી જાય.
પરંતુ માત્ર રૂઢીમાં ફસેલા આત્મા વિશેષ વિચાર પણ નથી કરતે કે આટલા વર્ષથી દેવદર્શન અને ભકિત કરવા છતાં પણ મારા આત્મામાં શાંતિ કેમ નથી આવતી? દેવદર્શનથી નિયમથી શાંતિ મળવી જોઈએ. તે પણ તે રૂઢીથી વર્ષો વ્યતીત કરી રહેલ છે.
જે યથાર્થ આત્મશાંતિને માટે દેવદર્શન અને ભકિત કરતો હોય તો નિયમથી તે જીવ વિચાર કરતા કે ભકિત કરવા છતાં પણ શાંતિની ગધેય નથી આવતી તેથી સમજાય છે કે ભકિતમાં ખરેખર કંઈક ગલતી–ભૂલ રહી જાય છે, એવો વિચાર કરીને તે પિતાની ગલતી-ભૂલ સુધારવાની ચેષ્ટા કરે છે. જે ભૂલ સુધારીને એક વાર પણ સાચા લક્ષથી દેવના દર્શન કરવામાં આવે તો જરૂર જીવ મોક્ષના માર્ગ પર આવી જાય.
સિંહના બચ્ચાનું દૃષ્ટાંત એક ભરવાડ હતો. તેની પાસે ઘણી બકરીઓનું જૂથ હતું. તે જંગલમાં રહેતો હતો. એક દિવસ તે ભરવાડને જંગલમાં તરતનું જન્મેલું સિંહનું બચ્ચું મળી ગયું. તે સિંહના બચ્ચાને ઉઠાવીને તેણે પિતાની બકરીઓના ટોળામાં રાખી લીધુ.
સિંહના બચ્ચાને જ્ઞાન નથી કે હું કોણ છું ? તે પિતાને ચહેરો તે જોઈ શકતું નહોતું પણ તે બકરીઓના ચહેરા જોતું હતું. તેથી તે માનતું હતું કે તે બકરીનું બચ્યું છે અને એ માન્યતાથી તે બકરીના ટોળામાં રહેવા લાગ્યું. તે બકરીનું દૂધ પીતું હતું, તેની સાથે નાચતું, કૂદતું, રમતું હતું.
