________________
દાન. પ્રકરણ ૭ .
૧૩૧
હરણ તથા સુતાર ત્રણે ઊભા હતા, ત્યાં તેમની ઉપર પડી. ઘણી જ વજનદાર ડાળનું પડવાથી ત્રણે જણ સમાધિમય કાળ કરી એકાવતારીપણે સાથે પાંચમા દેવલોકમાં દેવપણે ઉત્પન્ન થયા અને ત્યાંથી ત્રણે જેણુ મનુષ્યજન્મને ધારણ કરી પરમ પદ-મક્ષસ્થાનને પામશે.
અનર્ગલ રાજ્યઋદ્ધિ, સુંદર સ્વરૂપ, પતિવ્રતા સ્ત્રીઓ, હાથી, ઘેડા, રથ, નોકરોની સાહ્યબી. સ્વર્ગના વિમાન સમાન સુશોભિત મહાલયો, અનેક પ્રકારના સુખોની સામગ્રી વગેરે છતાં ઋદ્ધિ, સિદ્ધિ અને સંપદાને ત્યાગી જંગલમાં જિંદગી વ્યતીત કરનાર, બાહ્ય તથા અત્યંતર સંસારની ઉપાધિથી વિરકત થઈ નિઃસ્પૃહીપણે જીવન ગાળનાર, અહર્નિશ આત્મચિંતવન, પ્રભુભજન અને આત્મપયોગમાં રમણ કરનાર સુધા, તૃષા, શીત, તાપ વગેરેના ભયંકર ઉપસર્ગો (દુખો) સહન કરનાર, સિંહ, વ્યાધ્રાદિ ક્રૂર અને વિક્રાળ પ્રાણીઓના અંતરમાં પણ શાંતિનું સામ્રાજ્ય ચલાવનાર અને છંદગીભર ઉત્કૃષ્ટ ચારિત્ર પાળનાર સધુ, જંગલમાં રહેનાર અજ્ઞ પ્રાણ હરણ અને જીંદગીભરમાં જેણે સાધુદર્શન કે સસમાગમ કર્યો નથી, માત્ર અત્યારે એક જ વખત મુનિને આહાર આપનાર સુતાર એ ત્રણેની એકસરખી દશા? ત્રણેને એક જ સમયે કાળ ? ત્રણેની દેવલોકમાં તથા મેક્ષમાં પણ સાથે જ ગતિ?
ક્યાં ઉત્કૃષ્ટ ચારિત્ર પાળનાર મુનિ ? કયાં જંગલમાં જડપણે જીવન ગાળનાર હરણ? અને કયાં જડમતિ સુતાર ?
. છતાં જે દશા મુનિએ અનેક કષ્ટો વેઠી જીંદગીભર ચારિત્ર, પાળીને મેળવી, તે દશા હરણ અને સુતારે એક ક્ષણવારમાં મેળવી. આનું કારણ? ત્રણેમાં એવો તે ક સરખો ગુણ ઉત્પન્ન થયો કે. ત્રણેની સરખી ગતિ અને સમાન દશા? | મુનિ, સુતાર તથા હરણમાં એક ગુણ ઉત્કૃષ્ટપણે એકસરખે એ હતો કે દાન આપવા તથા લેવાના સમયે ત્રણેની આત્મિક વૃત્તિ. અંતરપણાને પામી દેહાધ્યાસ બુદ્ધિ અને જગદાકાર વૃત્તિને અત્યંત નાશ થયે હતો. ઘણે વખતના તપવી મહાત્માને આહાર શોધી
