________________
શીળ. પ્રકરણ ૧
૧૭૯
શુભ ફળ ભોગવવા માટે સ્વર્ગાદિ સ્થાન છે, તેથી નારા છે, દેવ છે, મેાક્ષ છે. આ સર્વના અસ્તિત્વને સ્વીકાર કરે છે, તેનુ સ્થાપન કરે છે.
કાઈ જીવને કદી પૂર્વબંધ આયુષ્ય કે મહેચ્છના કારણે નરકમાં પણ જવુ પડે તે। જીવ શુકલપક્ષી હોવાથી ઉત્તરગામી નરકમાંથી નીકળી સુલભ એધિ હાય છે. તેથી ફરીથી તેને મહેચ્છા હેાતી નથી, તે નરકનું આયુષ્ય બાંધતે નથી કે નરકમાં જતા નથી. એ ક્રિયાવાદી સદૃષ્ટિ શ્રાવક છે.
મહેચ્છા રહિત સ્ત્રાવાળા નરકાદિક આયુષ્યને અબંધક સમ્યગ્દષ્ટિ શ્રાવક કેવળ એક વૈનિક દેવના આયુષ્યને અધિકારી છે. ત્યાંથી નીકળી દેશવ્રત અથવા સત્રત સ્વીકારી તેનું પાલન કરે છે. અને મેાક્ષ પ્રાપ્ત કરે છે.
સદૃષ્ટિ શ્રાવક પ્રથમ દર્શન પદ્મિમા-પ્રતિમા-અભિગ્રહ આદરે છે. તે હમેશાં સમ્યગ્દર્શન (તત્ત્વામાં) ઉપયેગવાળા રહે છે. તે શંકાદિ દોષથી રહિત હાય છે. રાયાભિયાગાદિના પ્રતિબંધનેા ઉચ્છેદ કરી તત્ત્વાનુ જ અવલ બન કરી પ્રતિજ્ઞાનું પાલન કરે છે તેનું કારણ શાસ્ત્રકારાએ બતાવ્યું છે કે તેને ક્યા ક્ષમા આદિ સર્વ ધર્માંમાં રુચિ હોય છે. અર્થાત્ તે સર્વ ધર્મને જાણી આત્મસ્વરૂપમાં જ લીન રહે છે.
દન પડિમાધારી શ્રાવકે માધ્યસ્થ ભાવના અવલંબનમાં દૃઢ થવું જરૂરી છે. માધ્યસ્થ ભાવ જ સત્યને શેાધક છે અને સત્યને પ્રાપ્ત કરે છે, નહિતર સત્યથી વંચિત રહેવાના અદેશા રહે છે. તેથી સભ્યશ્વાદ ગ્રહણ કરવા અત્યાવશ્યક છે. સંસારચક્રમાં અનેક વાદ છે. સામાન્યરૂપે એ જ વાદ પ્રસિદ્ધ છે, તે આસ્તિકવાદ અને નાસ્તિકવાદ.
દર્શન પડિમાધારી શ્રાવક સર્વ ધર્મ-ગ્રામ ધર્મી, નગર ધર્મ, રાષ્ટ્ર ધર્મ, પાખંડ ધર્મ, કુળ ધર્મ, ગણુ ધર્મ, સુધ ધર્મ, અસ્તિકાય ચારિત્ર ધર્મની તત્ત્વોને અને
ધર્મ, શ્રુત ધર્મ અને ચારિત્ર ધર્મ યથાર્થ જાણે છે. અધિક રુચિ કરે છે. તે પ્રમાણ સહિત વાદિ નવ
