________________
ઢાન. પ્રકરણ ૭
૧૩૯
દિવસ આ
"
>
પુષ્કળ દ્રષ્ય માત્ર માદક આપવાથી પ્રાપ્ત થયું. આટલા કમાણીના સરસ અને સુંદર માની ખબર પણ ન પડી. અસ્તુ.! ભૂલ્યા ત્યાંથી ફરીને ગણેા ' એ કહેવત પ્રમાણે હવે આ ઉપાય તુરતમાં સાધવાની જરૂર છે એમ વિચારી બદામ, પિસ્તા, દ્રાક્ષ, જાયફળ તથા જાવંત્રી વગેરે ઉંચામાં ઉંચેા મસાલા નાખી પાંચ સાત મેાદક બનાવીને તૈયાર કર્યા. મધ્યાહ્ન સમયે ભિક્ષા વખતે પેાતાના મકાનના ઝરૂખામાં બેસીને ચારે તરફ જોવા લાગી કે, જો કેાઈ સાધુ મહાત્મા ભિક્ષા અર્થે ક્રૂરતા દેખાય તે આગ્રહ કરીને
C
ઘરે તેડી લાવું. ’
એક દિવસે પેલા ભાઈશ્રી (ભિખારી) કે જે સાધુ મહાત્માની સાથે તેના આચાર, વિચાર તથા વેષ ઉપરથી રીતભાત જાણી, માથું મુંડાવી, વેષ પહેરી સાધુના ઉપકરણા મેળવી સાધુ બન્યા, તેઃ—
દિવસ
બે ચાર પહેરવાની ઉપર જોઈ તાં
“ દાઢી મૂછ મુંડાવીને, વરવું કીધું મુખ; સંસારની શેાભા સઘળી ગઈ, પણ સીરાવ્યાનું તે સુખ.
,,
એ રીતે સાધુવેષ સજી ભાઈસાહેબ ભિક્ષા અર્થે કરતા પ્રથમ પેલી વેશ્યાની દૃષ્ટિએ પડ્યા. વેશ્યાના અત્યાગ્રહથી ભિક્ષા લેવા ત્વરિત થઈ અત્યાનપૂર્વક તેના મકાનમાં દાખલ થયા. સાધુને જોઈ પ્રસન્ન થયેલી વેશ્યા તેને વંદન અને પ્રદક્ષિણા કરી ધરમાંથી સુગંધી અને સ્વાદિષ્ટ લાડુ લાવી. મનમેાહન માદકને જોઇ પેલા વેધધારી સાધુ તે રાજી રાજી થઈ ગયા દાઢમાં પાણી છૂટયું અને લાડુ ખાવા માટે તેનુ મન તલપાપડ થઈ રહ્યું.
""
“ ધરાયા જાણે ખાઈશ નહિ, અને ભૂખ્યા જાણે ધ ાઈશ નહિ એ કહેવત પ્રમાણે પેાતાની ઝાળીમાંથી એક મોટું રામપાત્ર કાઢી લાડુ લેવા નીચે ધર્યું. પણ “ વૈશ્ વેશ્યા વકીલ ને તિ, જેના સંગન કીજે રતિ ”એ. રીતે પેકી વેશ્યા પણ પહોંચેલ બુટ્ટી હતી. એકદમ લાડવા નાખતાં સુવર્ણ વૃષ્ટિ ન થાય, તે મક્તને લાડવા ગુમાવી
-
"
