Siddhachakra Varsh 06 - Pakshik From 1937 to 1938

Author(s): Ashoksagarsuri
Publisher: Siddhachakra Masik Punarmudran Samiti

Page 262

. . • • • • • :
૨૦૨
શ્રી સિદ્ધચક્ર
ફેબ્રુઆરી ૧૯૩૮ કષ્ટાનુઠાનરૂપ સર્વવિરતિરૂપ ચારિત્ર કે જે સર્વથા મનુષ્યપણાને પામનારો છતાં જીવ સંસારમાં મમતા રહિત સ્વરૂપ છે, તે ક્યાંથી કરી શકે ? રખડપટ્ટી જે કરે છે તે જણાવે છે કે કેવલ મનુષ્યપણું કેમકે શરીર એ એક ભવમાં વધારે વખત એ મનુષ્યને તારનારી ચીજ નથી, પરંતુ મલવાવાળી ચીજ નથી, જીવથી દૂર રહેવાવાળી મનુષ્યપણામાં તરવાની સામગ્રી જેઓ પ્રાપ્ત કરી વસ્તુ નથી, અને વારંવાર આવવા જવાવાળી વસ્તુ શકે છે તેઓજ મનુષ્યપણાદ્વારાએ તરી શકે છે. પણ નથી, તો તેવા શરીરને સમર્પણ કરવા રૂપ મનુષ્યપણું પ્રાપ્ત થયા પછી શાસ્ત્રકારો તરવાનાં અર્થાત્ દેહની દરકારને દૂર રખાવવાવાળું ચારિત્ર સાધનો આ પ્રમાણે જણાવે છે. શાસ્ત્રોનું શ્રવણ, તો તે બિચારો કરી શકેજ શાનો ? ઉપર જણાવેલ જીવાદિકતત્વ અને દેવાદિરત્નત્રયીનું શ્રદ્ધાન અને કલિકાલસર્વજ્ઞભગવાન શ્રીહેમચંદ્રસૂરીશ્વરજીના સર્વવિરતિના માર્ગે વીર્યનો ઉલ્લાસ થાય તેનેજ વચનને સમજનારો મનુષ્ય શ્રાવકશબ્દોમાં તરવાનાં સાધન તરીકે જણાવે છે. પરન્તુ તે ઋદ્ધિમાનોને અંગે 4 કારથી નિરૂક્તાર્થ જણાવતાં શાસ્ત્રશ્રવણાદિકમાં આત્મા તત્પર કેવી રીતે થાય શાસ્ત્રકારો જે કહે છે. વપત્યનારતં થનાર ક્ષેત્રેવું તે વિચારવાની ઘણી જરૂર છે. આંબાની મીઠાશ અર્થાત્ હંમેશાં લાભાન્તરાયના ક્ષયોપશમને લીધે સાંભળવાથી કે વિચારવા માત્રથી જેમ આમ્રવન મળેલા સર્વપ્રકારના ધનને જનમદિરાદિ ક્ષેત્રોમાં તૈયાર થઈ જતું નથી કે મળી જતું નથી, તેવી રીતે વાવેજ જાય તેને શ્રાવક ગણવો તે સમજે. આ બધી શાસ્ત્રશ્રવણાદિશબ્દોને રટવાથી કે મનન કરવાથી હકીક્ત ધ્યાનમાં લઇને યાત્રિકગણનો નેતા પોતાના તે વસ્તુઓ મળી જતી નથી. એટલું જ નહિ, પરંતુ આત્માને મહાશ્રાવકપણામાં કે શ્રાવકપણામાં દાખલ શાસ્ત્રશ્રવણાદિકની તીવ્રદશા મેળવવા માટે જીવોને કરવા માટે સાતે ક્ષેત્રની સતત આરાધના કરવારૂપ તીવ્રપ્રયત્નની જરૂર રહે છે. આટલાજ માટે યાત્રા કરવા માટે પોતાના આત્માને તૈયાર કરે. શાસ્ત્રકારો સાતક્ષેત્રના આરાધનની જરૂર જણાવતાં તેમાં આશ્ચર્યજ નથી.
જ્ઞાન ક્ષેત્રના આરાધનની જરૂર જણાવે છે. સંસારસમુદ્રથી તરવાનાં સાધનો કઈ-ગતિમાં? ભવોદધિથી પાર ઉતરવાના સાધનોમાં આદ્ય
દરેક સંસારી આત્મા અનાદિકાલથી સંસારમાં કોણ? પરિભ્રમણ કરતો કરતો અનંતપુદગલપરાવર્તોએ શાસ્ત્રોના ઉદ્ધાર સિવાય, શાસ્ત્રોની ભક્તિ મનુષ્યભવ કે જે એકજ મોક્ષને આપી શકે છે. સિવાય, શાસ્ત્રોનાં બહુમાન સિવાય, શ્રુતજ્ઞાન અર્થાત્ દેવ, તિર્યંચ કે નારકીની ગતિ કોઈ કાલે એટલે શાસ્ત્રની પ્રાપ્તિ થવી તેજ મુશ્કેલ છે. તો પછી મોક્ષ આપી શકતી નથી, આપતી નથી, કે આપણે તેમાં તન્મયતા થવાનો વખત તો ભક્તિઆદિ પણ નહિ. અને તેજ કારણથી મનુષ્યભવને મોક્ષનું સિવાય આવેજ ક્યાંથી ? જીનેશ્વરમહારાજાઓ આદ્યસાધન ગણી શાસ્ત્રકારો પણ વખાણે છે, તેવા અર્થથી શાસ્ત્રની પ્રરૂપણા કરનારા છે. મનુષ્યપણામાં આવેલો મનુષ્ય તરવાનાં સાધનો ગણધરમહારાજા કે જેઓ આગમોની રચના મેળવ્યા સિવાય તરી શકતો નથી. જો કેવલ કરનારા છે. તેઓ નિવૃત થયાને હજારો વર્ષો ચાલ્યાં મનુષ્યપણામાંત્રથી મોક્ષ મેળવી શકાતો હોયતો ગયાં છે છતાં તેઓના વચનોને સાંભળવાનો વખત ક્યારનોએ મોક્ષ મળ્યો હોત, કારણ કે લાવી આપનાર જો કોઇપણ હોય તો તે માત્ર વ્યવહારરાશિમાં આવેલા દરેક જીવને અનંતી વખત શાસ્ત્રોજ છે. આ માટેજ મહાપુરૂષો સ્પષ્ટશબ્દોમાં મનુષ્યપણું મળી ચુક્યું છે. તો તેટલા બધા જણાવે છે કે