Book Title: Siddhachakra Varsh 06 - Pakshik From 1937 to 1938
Author(s): Ashoksagarsuri
Publisher: Siddhachakra Masik Punarmudran Samiti
View full book text
________________
૨૦૬
શ્રી સિદ્ધચક્ર
ફેબ્રુઆરી ૧૯૩૮ શ્રમણે જો સિદ્ધાન્તને પુસ્તકોમાં આરોહણ કર્યું ન દ્રવ્ય શ્રુતનો મહિમા ? હોત તો શુદ્ધમહાવ્રતનું પાલનારી આચાર્યપરંપરા,
જૈનશાસ્ત્રમાં મુખ્યતરીકે ગણાતા શ્રીભગવતી દિગંબરોની માફક પરાવલંબી અને જુઠા ગ્રંથોને સત્યજ કરનારી થાત અને તેથી જૈનશાસન જ્ઞાનથી સૂત્રમાં શ્રુતજ્ઞાન તો શું? પણ દ્રવ્યશ્રુતને નમસ્કાર શૂન્ય બનીને કેવલ અંધકારમયજ રહેત. પરન્ત કરવામાં આવ્યો છે, તે પુસ્તકોની મહત્તાને માટે કોટાકોટી વખત નમસ્કાર થાઓ તે ઘણોજ ઉપયોગી છે. વલી દેવલોકમાં ભગવાન શ્રીદેવદ્ધિગણિક્ષમાશ્રમણજીને કે જેઓના પ્રભાવે શ્રીજીનેશ્વરમહારાજની પ્રતિમાની માફકજ પુસ્તકરત્ન મેધા અને સ્મૃતિથી હીન એવા પણ આ કે જેઓ સ્ફટિકનના પત્રમાં અરિષ્ટરત્નમય હુંડાવસર્પિણીના દુષમકાલમાં જૈનશાસનમાં જ્ઞાનની અક્ષરવાળાં છે તેનું પ્રક્ષાલન, અને ચન્દન, પુષ્પ
જ્યોત અંખડપણે પ્રવર્તી રહી છે. દિગંબરોના વગેરેથી પૂજન કરવામાં આવે છે. અર્થાત્ દેવતાઓને હિસાબે તો છ મહિનાના છોકરાને ભણવા લાયક પણ પુસ્તકરૂપી જ્ઞાનક્ષેત્ર અત્યન્ત આદરણીયબુદ્ધિથી જે દશવૈકાલિક અને પ્રકીર્ણ અધ્યયન તરીકે અત્યન્ત જીનપ્રતિમાની માફક જોવાનું હોય છે, વળી સ્તોકપ્રમાણવાળું ઉત્તરાધ્યયન જેવું સૂત્ર ધારણ ગણધરમહારાજાઓની દીક્ષા વખતે ઇન્દ્ર મહારાજાઓ કરવાને પણ તેમના આચાર્ય શક્તિમાન્ હતા નહિ. જે મહોત્સવ કરતા નથી તે મહોત્સવ કેમકે જો એમ ન હોત તો દશવૈકાલિક અને
ગણધરમહારાજાઓને શ્રુતજ્ઞાનની અનુજ્ઞા કરવાની ઉત્તરાધ્યયન જેવા નાના નાના આગમો તો જરૂર દિગંબરોમાં સ્થિતિને પામત, પરન્તુ તેઓના
વખતે કરવામાં આવે છે. વજમય થાળમાં સુગંધી કમભાગ્ય કે જેથી મૂલઆગમની વાનગી સદ્ધાં પણ ચૂર્ણ લઈને ઈન્દ્રમહારાજાઓ તે શ્રુતજ્ઞાનની અનુજ્ઞા દિગંબરોમાં રહેવા પામી નહિ. ખરી રીતે તો ક્રોધના વખતે ભગવાન્ જીનેશ્વરમહારાજની આગળ ઉભા માર્યા શિવભુતિએ નાગા થઇને જગંલમાં નાચવાનું રહે છે તે શ્રુતજ્ઞાનની પ્રવૃત્તિ, વર્તમાનશાસનમાં કર્યું, તેથી તેનામાં અને તેની પરંપરામાં સમસ્તસૂત્ર પુસ્તક સિવાય હોયજ નહિં, માટે પુસ્તકરૂપી કે સૂત્રનો અંશ પણ રહેવા પામ્યો નહિ. એ સત્ય જ્ઞાનક્ષેત્ર ભવ્યજીવોને અત્યન્ત આદરને પાત્ર થાય હકીક્ત સુજ્ઞમનુષ્યોએ સમજવી મુશ્કેલ નથી. ઉપર એમાં નવાઈ નથી ? વળી અનુયોગકારવિગેરે જણાવ્યા પ્રમાણે જૈનશાસનનો સમગ્ર આધાર શાસ્ત્રોને કરનારા મહાપુરૂષો પુસ્તક અને પત્રોને શ્રીદેવદ્ધિગણિમાશ્રમણે સિદ્ધાન્તોના કરેલા સ્થાપતાં શ્રુત તરીકે ઓળખાવીને ભગવાનું પુસ્તકારોહણ ઉપરજ છે. એટલે જે જે સત્યરૂષને જીનેશ્વરની સ્થાપના જે પ્રતિમા છે તેની માફક જૈનશાસનની ભક્તિ હોય, સાચા દેવ-ગુરૂ-ધર્મને
અત્યન્ત આદરણીય જણાવે છે. ત્રિલોકનાથ તીર્થકર ઓળખવા હોય તેઓએ તો પ્રથમ નંબરે જ્ઞાનક્ષેત્ર તરફજ લક્ષ્ય દોરવું અને દોડાવવું જોઇએ. આ
ભગવાન્ જે નમો તિસ્થલ્સ બોલે છે તે પણ પ્રવચન વાતને ધ્યાનમાં રાખીશું તો મહારાજાકુમારપાળે,
એટલે શ્રુતની મહત્તાને અંગેજ છે. પ્રવચનશબ્દથી મંત્રી વસ્તુપાલ અને સંગ્રામસોની વિગેરે
શાસ્ત્ર અને લોકોમાં જે ચતુર્વિધ સંઘ ગણવામાં આવે મહાનભાવોએ જૈનાગમક્ષેત્રમાં કરોડો રૂપૈયા કે છે, તે પણ માત્ર શ્રુતજ્ઞાનના આધારની અપેક્ષાએજ ખરચ્યા છે અને અનેક જગોપર જૈનશાસ્ત્રના ભંડારો છે. એવી રીતે શાસ્ત્રોમાં પ્રતિપાદન કરેલી હકીક્તને પરિપૂર્ણ રીતિએ કેમ સ્થાપ્યા છે તેનું મહત્વ વિચારનારો મનુષ્ય પુસ્તકરૂપી સ્થાપના શ્રતની સમજાશે.
મહત્તાને સમજ્યા સિવાય રહે નહિ ?
