Book Title: Siddhachakra Varsh 06 - Pakshik From 1937 to 1938
Author(s): Ashoksagarsuri
Publisher: Siddhachakra Masik Punarmudran Samiti
View full book text
________________
૨૪૪
શ્રી સિદ્ધચક્ર
માર્ચ ૧૯૩૮ મૂર્તિ ગણાય, તેમજ પંચકલ્યાણકવાળા પરિકરયુક્ત પ્રમાણ શરીરનું હોય જ નહિ. એટલે સ્પષ્ટ થયું કે અષ્ટપ્રાતિહાર્ય યુક્ત જે મૂર્તિ હોય છે કે જીનેશ્વરભગવાનનું સિદ્ધ થતી વખતે જે માપ જીનેશ્વરભગવાનની મૂર્તિ ગણાય અને જે મૂર્તિમાં હોય તે માપની મૂર્તિ માન્ય કરવી એમ કહી ગજઅશ્વાદિ લાંછનો ન હોય, પંચકલ્યાણકની શકાયજ નહિ, અને જ્યારે ખુદ શરીરના પ્રમાણમાં રચના ન હોય, કે અષ્ટપ્રાતિહાર્ય ન હોય તે મૂર્તિઓ પણ મૂર્તિના પ્રમાણનો નિયમ ન રહે, આકારમાં સિદ્ધભગવાનની ગણાય. જો કે સામાન્યસિદ્ધોને પણ શરીરના પ્રમાણ સાથે મુર્તિના આકારનો નિયમ સિદ્ધ થતી વખતે પર્યકાસન અને કાર્યોત્સર્ગઆસનજ ન રહે, તો પછી વર્ણાદિકનો નિયમ મૂર્તિમાં પણ હોય એવો નિયમ નથી, કિન્તુ આમ્રફળ્યાદિઆસનો જીનેશ્વરભગવાનના વર્ણ જેવો રાખવો એવું કથન પણ હોય છે, પરન્તુ જીનેશ્વરમહારાજની સત્યથી વેગળું કેમ નથી ? જો કે ચક્રવર્તી મૂર્તિઓમાં બે આસનોને અનુસરીને જૈનધર્મની ભરતમહારાજાએ અષ્ટાપદતીર્થ ઉપર ચોવીશે મતિઓની સ્થિતિસ્થાપકતાને માટે સામાન્ય સિદ્ધ ભગવાનૂની મૂર્તિઓ તેઓનાં વર્ણ-પ્રમાણ આદિએજ ભગવંતોની મતિઓમાં પણ પર્યકાસન અને કરેલી છે એમ શાસ્ત્રકારો કહે છે, છતાં પણ બીજા કાર્યોત્સર્ગઆસન રાખવામાં આવ્યાં હોય એ ચોકખ પ્રમાણ અને બીજા વર્ણવાળી પણ મૂર્તિઓ કરવાનું દેખાય છે. જો કે સર્વ તીર્થકરો શરીર અને મખાદિની શાસ્ત્રકારો ફરમાવે છે, તેથી તથા પ્રમાણાદિવાળી આકૃતિથી સરખાજ હોય એમ કહી કે મનાવી
* મૂર્તિઓ હોય કે અન્યથા પ્રમાણાદિવાળી મૂર્તિઓ
ન શકાય નહિ, તો પણ સકલતીર્થકર અને સિદ્ધોની
રવી હોય તો પણ તે શાસ્ત્રાનુસારી દૃષ્ટિએ તો માન્ય આરાધના તેમની વ્યક્તિ તરીકે હોતી નથી પરંતુ
' છે. એ અપેક્ષાએ આવશ્યકનિર્યુક્તિઆદિના અને
૩ શ્રીઉમાસ્વાતિવાચકજીઆદિના વચનો પરસ્પર તેમના વીતરાગતાદિ ગુણને અંગે હોય છે અને તેથી સકલ તીર્થંકર અને સિદ્ધોને મૂર્તિમાં
અવિરોધી છે એમ સજ્જનો હેજે સમજી શકે છે. આદર્શપણું રાખવા માટે વીતરાગત્યાદિને જણાવવાળી મૂલપ્રમાણવાળી શું મૂર્તિઓ હોય એવો નિયમ આકૃતિ રાખવામાં આવે છે. આ ઉપરથી ની તીર્થકરમહારાજાઓનો વર્ણ હોય તેના કરતાં વળી વિદ્યુમ્માલીદેવતાએ બાવનાચંદનની ભિન્નવર્ણવાળી અને તીર્થકર ભગવાનનું જે શરીર બનાવેલી ભગવાન્ મહાવીર મહારાજાની પ્રમાણ હોય તેનાં કરતાં ભિન્ન પ્રમાણવાળી મર્તિઓ ચિત્રશાલાના કાર્યોત્સર્ગની અવસ્થાવાળી જે મર્સિ માનવામાં સાધ્યસિદ્ધિ થવામાં હરકત નથી. ભરાવી હતી અને જે મૂર્તિને શાસ્ત્રકારો શ્રીઉમાસ્વાતિવાચકજી મહારાજ શું ફરમાવે
જીવસ્વામિતરીકે વખાણે છે તે મૂર્તિરૂપે અને માને તો ભગવાન મહાવીર મહારાજાની સમાનતામાં
હોતીજએ વાત સુજ્ઞોની ધ્યાન બહાર નથી. અને આજ કારણથી ઉમાસ્વાતિ વાચકજી મહરાજ તેથી જે માને અને જે રૂપે તીર્થકર મહારાજાઓ હોય અંગુઠા જેટલી પણ જીનેશ્વરમહારાજની મૂર્તિ તેજ માને અને તેજ રૂપે ભગવાનૂની પ્રતિમા હોવી બનાવવી ફલદાયક તરીકે જણાવે છે. જૈનજનતા જોઈએ એવો નિયમ નથી. શાસ્ત્રકારો પણ એ વાત તો સારી પેઠે સમજી શકે તેમ છે કે કોઇપણ ચિત્રકર્મની સ્થાપના કરવાનું જે જણાવે છે તે તીર્થંકરનું કે કોઇપણ સિદ્ધનું ઉત્સધાંગુલની હકીક્ત ધ્યાનમાં લેતાં સ્થાપના એટલે પ્રતિમામાં અપેક્ષાએ કે આત્માગુલની અપેક્ષાએ અંગુઠા જેટલું મૂલવ્યક્તિના સરખું રૂપ અને માન હોવું જોઇએ
