Book Title: Siddhachakra Varsh 08 - Pakshik From 1939 to 1940
Author(s): Ashoksagarsuri
Publisher: Siddhachakra Masik Punarmudran Samiti
View full book text
________________
૧૭૩ શ્રી સિદ્ધચક્ર] વર્ષ ૮ અંક-૯ [૨૩ ફેબ્રુઆરી ૧૯૪૦, ઉપરથી મન ન હઠી જાય પણ દુષ્ટ દુઃખોથી હેરાન કહે છે-“ઓ ઊંટવાળા જરા ! નીચે ઉતરીને આ થતો રોકાય તે દુઃખગર્ભિત વૈરાગ્ય તથા બોર મારા મોમાં મૂકને!” કહો કેવો એદી ! ! ! મિથ્યાત્વથી વાસિત એવાને જે વૈરાગ્ય છે તેમ આપણે પણ સંસારના મોહમાં એવા લીન થયા મોહગર્ભિત વૈરાગ્ય છે. તાપસી પંચાગ્નિ તપ કરે છીએ, અને માયાની મુંઝવણથી એટલા બધા દીન છે. તેમાં સાચી કલ્યાણબુદ્ધિ નથી માટે તે બન્યા છીએ કે શ્રીજિનેશ્વરનાં વચનો હૃદયમાં મોહગર્ભિત વૈરાગ્ય છે. જેને સંસાર અસાર લાગ્યો ઉતરતાં જ નથી, અને તેથી પોતાના પ્રમાદનો શું હોય, જે મોક્ષ મેળવવા તૈયાર થયો હોય, તેનો વાંક કાઢીએ છીએ? દુનિયા કેટલી દોરંગી છે ! જે, વૈરાગ્ય તે જ્ઞાનગર્ભિત વૈરાગ્ય છે; અવિને જો કોઈ સરલ આત્માને ગુરૂનો ઉપદેશ લાગે તો આ વૈરાગ્ય નથી. જે વૈરાગ્ય સંસારથી પાર કહેશે કે - “સાધુએ ભૂરકી નાંખી !” અને કહેશે ઉતારનાર છે તે જ્ઞાનગર્ભિત વૈરાગ્ય છે. માટે આવા સાધુ ગમે તેટલો ઉપદેશ આપે, પણ આપણને તેવું વૈરાગ્યથી આત્માને વાસિત કરી શોકને ટાળવો વર્તન પાલવે નહિ એટલે પોતાની દીનતા કબૂલવી જોઇએ. કેમકે સંયોગ ત્યાં વિયોગ નિશ્ચિત છે. તો દૂર રહી, પણ ઉલટું એમ કહે કે “વૈરાગ્ય શાનો ઉપદેશનો અમલ કરવામાં એદી હોય તે લાગે ? વૈરાગ્ય લગાડવામાં તો વળી એમ પણ ઊલટો ઉપદેશકનો વાંક કાઢે છે ! બકે કે ઉપદેશકનો સમર્થ ત્યાગ જોઇએ!” આ
મુનિએ આ રીતે રાજાને સંસારની સ્થિતિ મોહમદિરાનું છાકટાપણું બધો બકવાદ કરાવે છે. જણાવી ઉપદેશ દીધો. પણ નદીના પાણીનો ધોધબંધ પેલા મહાત્મા મુનિએ સંસારની અસારતા, પ્રવાહ પથ્થર પર ચાલ્યો જાય પણ સતરવા જેટલો આયુષ્યનું ક્ષણભંગુરપણું, વૈરાગ્યનાં સ્વરૂપો, ભાગ તેની અંદર ભીનો ન થાય તેમ શોકમાં ડબલ દુનિયાની અજાયબ હાલત વગેરે વિસ્તારથી કહી રાજાને મુનિના ઉપદેશની અસર થઈ નહિં. રાજાને શોક શમનાથે ઉપદેશ તો આપ્યો પણ તે મોહમદિરાથી છાકટાપણું આવ્યું હોય ત્યાં ઢોલ રાજા ! રાજા તો રાજાજ હતો! એને ઉપદેશ લાગે વાજાં વગાડો તો પણ કાંઈ હિસાબમાં નથી. તો રાજા શાનો ! મોહમદિરાનો એ પ્રભાવ છે કે તેના ભકતો-તેનું દીકરા તથા દીકરી પ્રત્યે ભાવનામાં ફરક પાન કરનારાઓ ઉલટા ઉપદેશકનો વાંક કાઢે છે. શાથી? એક બોરડીના ઝાડ તળે એક એદી સૂતો હતો. હવે પેલો મરનારો કુંવર સારી લેશ્યાથી પાકેલું એક બોર તેનાથી એક હાથ છેટે પડ્યું હતું. દેવતા થયો હતો. તે ત્યાં આવે છે, મુનિને વંદનાદિ બોર જોઇને તેને મોંમાં પાણી છૂટતું હતું, પણ કરી, કલેશનું સ્વરૂપ જાણી રાજાને પોતાની હાલત તે એવો એદી હતો કે ઉઠવું કે હાથ લાંબો કરવો જણાવી પૂછે છે કે “રાજન્ ! તમને પુત્રના જીવથી તે તેનાથી બને તેમ નહોતું. ત્યાંથી કંઈક દૂર એક રાગ છે કે શરીરથી? જો જીવથી રાગ હોય તો ઊંટવાળો ઉંટ પર સવાર થઈને જતો હતો તેને એદી હું મર્યો નથી પરંતુ તે જ જીવ હું દેવતા થયો છું
