Book Title: Siddhachakra Varsh 08 - Pakshik From 1939 to 1940
Author(s): Ashoksagarsuri
Publisher: Siddhachakra Masik Punarmudran Samiti
View full book text
________________
૧૯૭: શ્રી સિદ્ધચક્ર]... વર્ષ ૮ અંક-૧૦.......... [૯ માર્ચ ૧૯૪૦, તે પડવા વિગેરેને બીજ આદિમાં ઉદય વગર પણ અપર્વતિથિના સૂર્યોદયની સાથે અનુષ્ઠાનનો છેડો બીજ વિગેરે તરીકે જ માને છે. અને તે વાત એટલે લાવનારી થાય. પહેલી તિથિએ આરાધન કરવામાં પર્વતિથિના ક્ષયની વખતે પહેલાની તિથિનો ક્ષય આવે તો અપર્વના સૂર્યોદયે તેનો છેડો આવે નહિ, કરવો અને તે જગા પર આગળની પર્વતિથિને જ પરંતુ પર્વતિથિના સૂર્યોદયની હયાતિમાં જ તેનો બોલવી અને કરવી એ વ્યવહાર નિયમિત થયેલો છેડો આવી જાય. જૈનશાસ્ત્રને જાણનારાઓ એટલું છે અને તેના જ માટે ક્ષથે પૂર્વ તિથિઃ ઋા તો હેજે સમજી શકે તેમ છે કે નિયમોને માટે એ વિગેરે પ્રઘોષ સારા સારા ગચ્છવાળાઓએ માન્ય પૂરતીની હદ સાક્ષાત્ બોલાતી નથી, પરંતુ કરેલ છે અને તેથી જ શ્રીતત્ત્વતરંગિણીની અંદર અર્થપત્તિથી ગમ્ય જ રહે છે. પરંતુ શરૂઆતની ચતુર્દશીનો ક્ષય હોય તે વખતે તેરસને દિવસે તેરસ હદે ૩ણ સૂo વિગેરેથી બોલવામાં આવે છે. છે એવું કહેવાનો અસંભવ જ જણાવ્યો છે અને
તેમજ વ્રતોની અંદર પણ વ્રતની શરૂઆતની હદ તે દિવસે ઉદયમાં તેરસ છતાં પણ ઉદય વિનાની
ગમ્ય રાખીને જ પર્યવસાનની હદ ગાવMીવા
जावनियमं जावदिवसं जाव अहोरत्तं जाव ચૌદશ જ છે એમ કહેવાનું નક્કી કરેલું છે. એટલે
સેવિ રત્ત વગેરે શબ્દોથી જણાવવામાં આવે સ્પષ્ટ થાય છે કે વર્તમાનકાળમાં જે પરંપરા
છે, એટલે પર્વ અને તહેવારોની આરાધનામાં પર્વતિથિના ક્ષયે પૂર્વની તિથિનો ક્ષય કરવાની ચાલે
આગળના અપર્વની તિથિના કે ભિન્નપર્વની તિથિના છે તે શાસ્ત્રથી સિદ્ધ છે અને યુક્તિથી પણ યોગ્ય
ઉદયને અંત તરીકે જણાવવાની જરૂર રહે અને તેથી જ છે. રામટોળીના મનુષ્યો ઉદયના આગ્રહવાળા
તિથિની વૃદ્ધિ હોય ત્યારે ટીપનાની બીજી તિથિને હોવાથી તેઓ તો પડવા આદિને દિવસે બીજ આદિ
જ પર્વતિથિ તરીકે માનવી પડે અને તે જ માટે કહે, માને કે પ્રરૂપે તો તેઓ પોતાના વચનથી જ
વૃદ્ધ વાર્થી તથોરા એ પ્રઘોષ પણ શુદ્ધ આશાભંગ આદિ દોષવાળા બને છે. ભગવાન્ ગચ્છોવાળાઓએ માન્ય કરેલો જ છે. આ હકીકત ઉમાસ્વાતિ પ્રઘોષ કંઈ આશાભંગને કે મિથ્યાત્વાદિને
મિથ્યાત્વાદિન સમજનારો મનુષ્ય બીજ આદિ પર્વના ક્ષયે પડવા ટાળી શકે નહિં. એવી જ રીતે જે પર્વતિથિમાં બે
હિ. આવી જ રતિ જ પતિથિમાં બે આદિ દિવસે જ પડવા આદિની તિથિને ન માનતાં વખત સૂર્યોદય હોય અને પર્વતિથિ વધેલી હોય બીજ આદિ તિથિને માનવાવાળો થાય છે. તથા ત્યારે પણ આરાધનાની નિયમિતતા કરવા માટે બીજ વિગેરે બે હોય ત્યારે બે બીજ વિગેરેને પર્વ ઉત્તરની તિથિને પર્વતિથિ તરીકે કહેવાય, પરંતુ તરીકે માનનારા થઈ જવાય અને તેમ થવાથી બીજ પૂર્વની તિથિ ઉદયવાળી છતાં પણ પર્વતિથિ તરીકે વગેરે પર્વ છે એમ માનનાર થાય તથા બીજ ન કહેવાય, કેમકે ઉત્તરની તિથિજ તેની આગળના આદિના નિયમને આરાધનારો ન થવાથી મિથ્યાત્વી
