________________
દીમાણિઃ કળસ ક્ષત્ર
(૪૯) ઉપજાતિ તે ન હોયે અહિં સક્ષમ છે, તે વેદસંવેદ્ય પદે સુધ તે વેધસંવેદ્ય ન અત્ર હોય, અવેવસંવેદ્ય જ ઉગ્ર જોય. ૬૫ જે વેવસંવેદ્ય પદે ઠરે છે, ભવાંબુધિ શીધ્ર જ તે તરે છે; ને વા તે કર્મરૂપી વિભેદે, સત્તત્વથી રેય સમગ્ર વેદ. ૬૬ આ વેદ્યસંવેદ્ય પદ પ્રભાવે, પાપે પ્રવૃત્તિ કદીયે ન થા; ને કદોષે યદિ તે પ્રવૃત્તિ, તે તસલેહપદન્યાસ વૃત્તિ. ૬૭ જે વેદ્યસંવેદ્ય પદે વસે છે, સંવેગરગે અતિ તે હસે છે; તેથી જ છેલ્લી તસ પાપવૃત્તિ, ના દુર્ગતિની ફરને પ્રવૃત્તિ. ૬૮ આ વેવસંવેદ્ય તણા અભાવે, અદ્યસંવેદ્ય તણા જ ભાવે; ન અત્ર તત્વે કદી સૂક્ષ્મ બેધ, પરંતુ હેયે કંઈ સ્કૂલ બંધ ૬૯ ના તત્વથી તે “પદ” છે અવેદ્ય, છે ગીનું પદ એક વેદ્ય સમ્યફ સ્થિતિથી “પટ” તે જ સાચું, ને ગ્રંથિભેદાદિ સ્વરૂપ જાચું. ૭૦ અવેદ્ય તે છે વિપરીત તેથી, ભવાભિનંદી તસ પાત્ર એથી; અસત્ પરિણામી ન બે ચારુ, ક્યું વિષસંપૂક્ત ન અન્ન સારૂં. ૭૧ એથી વિપર્યાસી અવેદ્યવંતા, હિતાહિતે હેય વિવેક અંધા; આ લેક મીઠા પર કોણ દીઠા? એવું વિચારે જન મોહ મૂઠા. ૭૨ સંસાર જન્માદિથી દુઃખી દેખે, ઉદ્વેજતા તેય ન મેહ લેખે ! કુકૃત્ય તે કૃત્ય અકૃત્ય કૃત્ય, ભાસે–સ્વ પાશ કરી તે કુકૃત્ય. ૭૩ લે કર્મભોમે નર ધર્મબીજ, સત્ કર્મ ખેતી મૂઢ ના કરે જ; દાણ ફૂડા કુસુખે જ રાચી, ચેષ્ટા ત્યજે તે જડ સર્વ સાચી. ૭૪ અવેદ્ય આ અંધપણું નઠારું, છે દુર્ગતિમાંહિ જ પાડનારૂં; તે તે જીતે આ જ સુદષ્ટિ વેગે, સતસંગ સત્ આગમના સુગે. ૭૫ ને આ જીંતાતાં નિયમે નકી જ, સ્વત: નરેને અતિ તત્વથી જ; કુતર્ક ગ્રાહે વસમો ટળે છે, જે જીવને તે ગ્રહ શો નડે છે. ૭૬ આ રેગ બધે, શહાણકારી, શ્રદ્ધાપહારી અભિમાનકારી; કુતર્ક પ્રત્યક્ષ અનેક રીતે, છે ચિત્તને ભાવરિપુ જ નિત્યે. ૭૭ તેથી કુતકે ગ્રહ ના જ યુક્ત, સમાધિ ને શીલ શ્રતે સુયુક્ત; પરોપકારે પણ સુવિશુદ્ધ,–જે ચગીને બીજ અવધ્ય સિદ્ધ. ૭૮ મુમુક્ષુ તે શ્રાદ્ધ શ્રુતપ્રધાન, વૈ યેગમાં તત્પર શીલવાન; પદાર્થ અતીન્દ્રિય અત્ર જાણે, પ્રજ્ઞાબલે ઉત્તમ તત્ત્વ પામે ૭૯
