________________
હિ ; કળસ કાવ્ય
(૪૫૧) ને કર્મો જે જ્ઞાનપૂર્વ જુઓને! તે મુકવ્યંગા કુલગી જોને; સુધા જેવી શ્રુતશક્તિ પ્રભાવે, સાનુબંધી સતફ તે જ પાવે. ૯૪ કર્યો હોય જે અસંમેહજન્ય, તે તે આપે શીધ્ર નિર્વાણ ધન્ય; જે સંસારાતીત તત્ તત્ત્વગામી, તે એકાંતે શુદ્ધિથી સિદ્ધિ સ્વામી. ૫ જેનું ચિત્ત પ્રાકૃતાર્થે ન સક્ત, જે સંસારી ભોગ પ્રત્યે વિરક્ત; એવા જીવન્મુક્ત જે આત્મરામી, તે સંસારાતીત તત્ તત્વગામી. ૯૬ એવા તે સંતે તણે માર્ગ એક, “ક્ષતિમો ” સંમનિષ્ઠો જ છેક; હેયે ઝાઝા તદ્ દશા ભેદ તેયે, અબ્ધિમાં ક્યું તીરને માગ હેયે. ૯૭ તે સંસારાતીત તત્ત્વ પર તે, છે નિર્વાણું નામ સંગાધરે તે; તે તે નિશ્ચે તત્વથી એક હોયે, સિદ્ધાત્માદિ શબ્દભેદો છતાંયે. ૯૮ આ નિર્વાણ તત્વને તત્વથી જ, સમ્યફ જાયે એ અસંમેહથી જ તેની ભક્તિમાં વિવેકી જનેને, વિવાદે તે ના ઘટે રે! જુઓને ! ૯૯ ને નિર્વાણ હોય સર્વજ્ઞપૂર્વ, મુક્તો પૂર્વે હોય સર્વજ્ઞ સર્વ આ સર્વજ્ઞ બાજુ નિર્વાણમાગ, તેથી તેને કેમ રે! હાય ભેદ? ૧૦૦ સર્વની દેશના ચિત્ર જેહ, કલ્યાણાર્થે શિષ્યના ઉક્ત તેહ, જેને ઊગે બેધબીજાદિ જેમ, તેને બેઠું જન્મવૈધે જ તેમ. ૧૦૧ શ્રોતાભેદે દેશના એક તેય, ચિત્રા ભાસે! પુણ્ય સામર્થ્ય જે એ! સૌ ભવ્યને તેથી ઉપકાર હોયે, ને આ રીતે તદ્ અવધ્યત્વ રહે. ૧૦૨ વા ઋષિની દેશના ચિત્ર હોય, તે તે કાલાદિ અપેક્ષા જ જોયે; ને તેનું મૂલ સર્વજ્ઞ જાણે, સર્વજ્ઞવાક્ સિંધુ બિન્દુ પ્રમાણો. ૧૦૩ વિના જાણે આશય તાસ આંહિતેને પ્રત્યાક્ષેપ તે યુક્ત નાંહિ; આને દુર્વાદ ભાખે કદી કે, તે તે જિવાદથી છે અધિક. ૧૦૪ સર્વજ્ઞાદિ આ અતીદિય હેયે, વિના ગીજ્ઞાન નિણત ને, એથી અત્રે અંધ જેવા જના, વિવાદેનું કામ કાંઈ જ છે ના. ૧૦૫
અનુષ્ય શુષ્ક તક તણે તેથી, ગ્રહ રૌદ્ર મહા અતિ, મિથ્યાભિમાનને હેતુ, ત્યજે મુમુક્ષુ સન્મતિ. ૧૦૬ તત્વથી ગ્રહ સર્વત્ર, મુમુક્ષુને ઘટે નહિં; ધર્મેય મુક્તિમાં ત્યા, તે આ ગ્રહથી શું અહિં? ૧૦૭
