________________
સતી બંસાલા-૨
૫૭.
આંખમાંથી બે આંસુ પણ ટપક્યાં. માએ ઘણું જ પૂછયું– કેમ રડે છે બંસાલા પણ બંસાલાએ કાંઈ જ ન જણાવ્યું અને ઊઠીને ભાગી ગઈ.
વિચારતાં વિચારતાં અંધારું થઈ ગયું. સંધ્યા રાતમાં બદલાઈ ગઈ. ગંગાસિંહ જવા માટે ઊઠયો-“અરે ! હું બેઠાં બેઠાં કોણ જાણે શું વિચારતે રહ્યો અને અહીં તે રાત પણ થઈ ગઈ. હવે તો જાઉં? ત્યારે તેને વડના વૃક્ષ ઉપર
ડી સ્ત્રીઓના હસવાનો અવાજ સંભળાયો. ગંગાસિંહ ચકી જઈને ઉપરની તરફ જેવા લાગે, પણ ત્યાં અંધારામાં શું દેખાય ? એમ તે અંધારું પણ નહોતું. ચૈત્ર સુદી નામની થોડી સરખી ચાંદની ફેલાયેલી હતી. થોડી જ વાર પછી કાંઈ વાતે સંભળાઈ. ગંગાસિંહ ફરીથી વડના વૃક્ષના થડમાં ઝાડને ટેકવીને બેસી ગયો અને વડ ઉપર બેઠેલી સ્ત્રીઓની વાત સાંભળવા લાગે.
વડના વૃક્ષ ઉપર બેસીને ચાર દેવીએ વાત કરી રહી હતી. એકે પૂછયું–
તે આજે કયાંય બીજે નહીં આવે ? શું રાત ભર આ વડ પર રહેશે ?” બીજી બેલી – જવું તે મહેન્દ્રપુરી છે. પણ ત્યાંને જોવા લાયક
