________________
કુમારને પૂછ્યું- “તમારું નામ છે?
અત્યારે તે નામ વગરને થઈ ગયો છું. બધું જ ખાઈ ચૂકયો છું.”
“કુળગોત્ર ? અજ્ઞાતી દેશ અને નગર ?? “આ સમયે તમારૂં રત્નપુર.”
સારૂં. તમે ન જણાવવા ઈચ્છતા હે તે ના જણાવશે, પણ એમ છુપા નહીં રહી શકે. બધું જ છુપાવી શકો છો, પણ રૂપ, શાલીનતા અને ઉચ્ચ કુળના સંસ્કાર તે નથી છુપાવી શક્યા. કપડાં મેલાં કરવાથી પણ તમે તે ઉજળા જ બનીને રહ્યા. તમે કઈ પણ હો પણ મારા તો જમાઈ છો.”
કુમાર કાંઈ જ ન બેટ્યા. રત્નપુરમાં હર્ષને સાગર લહેરાવા લાગે. ઘણા આનંદ સાથે રત્નતી સિંહલકુમારને મળી. વરવેશમાં સિંહલકુમાર જેવા લાયક હતા. રત્નાવતીએ પિતાના ભાગ્યને બિરદાવ્યું- સારું થયું કે મને સાપે ડંખ માર્યો. સાપે ડંખ ન માર્યો હોત તે આ મને કયાં મળત ?
