________________
૪૨૮
દાડમિયા શેઠ
ધર્મશેષ મુનિએ પોતાની વાતનું સ્પષ્ટકરણ કરતાં
કહ્યું:
શેઠ! તમારે ત્યાં કઈ વાતની ખોટ નથી. વિપુલ આહારમાંથી તમે અમને જે આપ્યું તેમાં કેઈ ફરક પડવાને નથી. પણ જેની આર્થિક સ્થિતિ નાજુક હોય તે બધું જ આપે તે તેની બલિહારી છે.
માસું પસાર કરવા અમે અહીં આવતા હતા, તે સમયે સાત દિવસ સતત વરસાદ પડવાથી એક ગામમાં અમારે રોકાવું પડ્યું. ત્યાં એક શ્રાવક રહેતો હતો. તેની આર્થિક સ્થિતિ સામાન્ય હતી. તેની ઉત્કૃષ્ટ ભાવનાથી હું ગદગદીત થઈ ગયો. જ્યારે અમે તેના ઘેર ભિક્ષા લેવા જતા ત્યારે તે રાંધેલું બધું જ અમને આપી દે અને પોતે ઉપવાસ ગ્રહણ કરતો. આ પ્રમાણે ચાર મહિના સુધી ચાલ્યું. તેની ઉત્કૃષ્ટ ભાવનામાં કઈ ખામી ન હતી. એટલે જ મેં કહ્યું કે તેના જેવી ભાવના નથી. તેણે બધું જ ત્યાગી આદર્શ ઊભું કર્યો છે.”
શેઠ અને ગુરુ વાત કરી રહ્યા હતા. તે સમયે ગ્રામવાસી ગુણપાલ કેઈક જરુરી કામ માટે વસતપુર આવ્યો હતું. તેણે વિચાર્યું કે ગુરુદેવ આ નગરમાં રહ્યા છે. મને
