________________
૪૫૬
દાડમિયા શેક - આ ક્રેધમાં તેને પકડીને યંત્રમાં નાખવામાં આવ્યો. પાલક હસતે રહ્યો અને બોલ્યો કે આવા ધર્મ ઢોંગીઓથી હું ડરવાનો નથી. આચાર્યએ આયુષ્ય પૂરું કર્યું અને ભવનપતિ દેવોમાં અગ્નિકુમર દેવ બન્યા. આખા બગીચામાં લોહીની નદી વહેતી હતી. હજારે માંસાહારી પશુ-પક્ષી ત્યાં આવવા લાગ્યાં.
એક ગીધ પક્ષી આચાર્યશ્રીના લોહીથી ખરડાયેલું - હરણ પિંડ સમજી આકાશમાં લઈને ઉડા. પણ તેમાં વજન વધારે હોવાથી તેના પંજામાંથી તે છૂટી ગયું અને મહારાણી પુરંદરયશાના મહેલની છતની સામે જઈને પડયું. લોહીથી ખરડાયેલા રજોહરણને જોઈ તે આશ્ચર્ય પામી. તે સમયે જ ગરમ પાણીથી એ રજોહરણ સાફ કરાવ્યું. અરે ! આ રહરણ તો મારા ભાઈનું છે. મેં મારા હાથે જ ભાઈ માટે બનાવ્યું હતું. શું મારો ભાઈ મરી ગયો? તેની આંખમાંથી આંસુ પડવા લાગ્યાં.
-- મહારાણીને દાસીઓએ કહ્યું કે તમારા ભાઈ મહારાજ જે જેન આચાર્ય હતા તે પોતાના પાંચસો શિષ્યોની સાથે અહીં આવ્યા હતા. દુષ્ટ પાલકે મહારાજાને ચકકરમાં નાખી પાંચસે મુનિઓને યંત્રમાં નાખી મારી નંખાવ્યા.
