________________
૪૫૪
દાડમિયા શેઠ,
જરા પણુ શંકા ન હતી. તે સાચ્ચ નિ ય કરવા પાલકની સાથે ગયા. પાલકને તો ખબર જ હતી કે શસ્ત્રા કયાં મૂકયાં છે. તે વારાફરતી બધાં શસ્રા ખતાવતો હતો અને રાજાને કહેતો હતા કે હવે તો મારૂ' કહેવું સાચું છે ને ?
વિવિધ પ્રકારનાં શસ્રો જોઇ રાજા આશ્ચય પામ્યા. તે ગુસ્સે થઇ ગયા. આચાય સ્કંધક થઈ ને આવી રીતે મારૂ રાજ્ય પડાવવાનું કાવત્રુ' કરે છે? પાલકને આજ્ઞા આપતાં કહ્યું:
તમને જે ચેાગ્ય લાગે તે કરા. મને તેમાં જરા પણ મુશ્કેલી નથી. હું તમને બધો જ અધિકાર આપું છું..?
પાલક તો આ પ્રમાણે જ ઇચ્છતા હતા. તેને બદલે લેવાની તક મળી ગઈ. રાજા મહેલમાં ગયેા. પાલકે બગીચામાં એક મોટુ* *ત્ર મૃકાવ્યુ. તેમાં આચાય સ્ક'ધકના એક-એક શિષ્યને શેરડીની જેમ પીસવા લાગ્યા. આચાય પેાતાના પ્રિય શિષ્યાને આત્મચિંતન માટે ઉશ્કેરતા અને કહેતા :
શિષ્યા ! એક દિવસ બધાએ મરવાનુ' જ છે. પણ જે આત્મા ભાગ્યશાળી હાય તેને પડિતાના હાથે માત મળે. છે. તેથી તમે પાલક ઉપર કયારેય ગુસ્સે થશે! નહી. તમે
