________________
દાડમિયા શેઠ
૪૨૭
આહાર કરવા વંસતપુર નગરના કેટયાધીશ શેઠને ઘરે પહોંચ્યા. શેઠે મુનિઓનું સ્વાગત કર્યું. આહાર કરી ધર્મીષ મુનિ પિતાના શિષ્ય સાથે પાછા ફર્યા. શેઠ મુનિઓને વિદાય આપવા પાછળ ચાલતો હતો. શિષ્યએ ગુરુદેવને કહ્યું:
“ગુરુદેવ! શેઠના જેવી ઉત્કૃષ્ટ ભાવના મેં બીજી કોઈ વ્યકિતમાં જોઈ નથી.” ધમશેષ મુનિએ વિરોધ કરતાં કહ્યું: પેલાની હતી તેવી ઉત્કૃષ્ટ ભાવના શેઠની ન હતી.”
ધર્મવૈષના આ શબ્દો કેટયાધીશના કાનમાં પડયા. તે મનમાં વિચારવા લાગ્યા કે આ તે તેના જેવું નહીં તો તે કેણ છે? મારે તે વ્યકિતનાં દર્શન કરવા જોઈએ. પરંતુ આ સમયે જિજ્ઞાસા પ્રગટ કરવી ઠીક નથી. કારણ કે મુનિઓને આહારને સમય થઈ ગયો છે.
- શેઠ બપોરે મુનિ જ્યાં રોકાયા હતા ત્યાં ગયે. ગુરૂને પ્રણામ કરી નમ્રતાથી કહ્યું
ગુરૂદેવ ! તમે આહાર લઈ પાછા ફરતાં શિષ્યની જિજ્ઞાસાનું સમાધાન કરતાં કહ્યું હતું કે મારી તેના જેવી ભાવના નથી. હું તે શ્રેષ્ઠ પુરૂષનાં દર્શન કરવા માગુ છું.”
