________________
૪૪૪
દાડમિયા શેઠ
'મઈરાવતી પિતાના વિચારોમાં મકકમ હતી. તેણે
માતાજી! હું તમારી કૃપાને આભાર માનું છું, પણ મારા પિતા અને સભાસદોની વચ્ચે મારાં લગ્ન આની સાથે થયાં છે. હું આને કેવી રીતે છેડી શકું? તમે આને રેગી કહીને બેલાવે છે, પણ તે મારા માટે ઈન્દ્રથી પણ સુંદર છે. તમે જે વ્યકિતને મારા માટે લાવ્યાં છે, તેને પાછે પોતાના સ્થાને પહોંચાડી દે. સંસારમાં મારા પતિ સિવાય જેટલા પણ પુરૂષ હોય તે બધા મારા માટે ભાઈ અને પિતા સમાન છે. પતિ મારું સર્વસ્વ છે. તેના સિવાય મારે કઈ આધાર નથી. હું હવે એને છોડી શક્તી નથી.
જયારે મઈરાવતી દેવીના હુકમને ઠુકરાવ્યું તે તેણે ગુસ્સે થઈ રાજકુમારીને પગ પકડીને આકાશમાં ઉછાળી.
જ્યારે તે આકાશમાંથી નીચે પડવા લાગી ત્યારે તેણે ત્રિશૂળથી પકડી લીધી. ત્રિશૂળથી તેનું શરીર વિંધાઈ ગયું. પછી દેવી બોલી:
“હવે પણ મારા હુકમનું પાલન નહીં કરે? મારું માનવાથી રવર્ગીય સંસાર તારા માટે નિર્માશે અને આદેશની અવગણના કરવાથી તારું જીવન ઝેર બની જશે.”
