________________
અડશિપ શેઠ
મધરાવતીએ ફરી કહ્યું.
“માતાજી ! ભલે મારા પ્રાણ જતા રહે, પણ હું મારે પતિવ્રતા ધર્મ નહીં છોડું. શરીર વિનાશી છે. તેની મને જરા પણ ચિંતા નથી.”
તે અખંડ મહામંત્રનો જાપ જપવા લાગી. થોડા સમય પછી જ્યારે તેણે આંખે ખેલી ત્યારે જોયું તો તે ભદ્રાસન પર બેઠી હતી. ત્યાં કેઈ દેવી ન હતી. કેઈ પુરૂષ ન હતે. અને તેને પતિ પણ ન હતું. તે વિચારવા લાગી કે મારા પતિ કયાં ગયા ?
- તે એકલી હતી. તે સમયે વસ્ત્રાભૂષણેમાં તૈયાર થઈ એક પુરુઝ હાજર થયા. તેણે પ્રશ્ન કર્યા વિના મરાવતીને
કહ્યું:
હું વૈતાઢય પર્વતના મણિપુરમાં રહું છું. મારું નામ મણિર્ડ છે. હું વિધાધરનો રાજા છું. એક વાર મેં એક લૈક સાંભળ્યો. તે ક આ પ્રમાણે હતે.
બધે કાગડા કાળા, બધે પોપટ લીલા. બધી જગ્યાએ સુખી માટે સુખ, દુઃખી માટે દાખ.”
બધી જગ્યાએ કાગડા કાળા હોય છે અને બધી. જગ્યાએ પિપટ લીલા હોય છે. સુખી વ્યકિતઓ માટે બધે
