________________
સિંહલકુમાર-૨
૨૯
રસાલ કુમારે કહ્યું:
શીલવતી ! તમે મને મૂર્ખ કહ્યો છે. હું નગરની વચ્ચે. ચેરીમાં લગ્ન મંડપમાં લગ્ન કરીશ અને તમારી સાથે ત્રણ ફેરા ફરી અર્ધવિવાહિત અવસ્થામાં તમને છોડી દઈશ. ત્યારે તમને ખબર પડશે કે મને મૂર્ખ કહેવાથી કેટલું ખરાબ પરિણામ આવે છે.”
આ સાંભળીને રાજકુમારી ધ્રૂજી ઊઠી અને તેને લાગ્યું કે ભયંકર ભૂલ કરી. છેડી બેદરકારીને કારણે મારા દાંપત્ય જીવનનું ઝાડ મુરઝાઈ ગયું. પતિને પ્રેમ મેળવવા આવી હતી પણ એક જ વાક્યમાં બધે નેહ નષ્ટ કરી નાખે. ભૂલ તે થઈ ગઈ. હવે હું મીઠાં વચનોથી પ્રેમ પાછા મેળવી લઉં. તેથી તેણે કહ્યું
સ્વામી ! તમે જલ્દી ભૂમિગૃહમાંથી બહાર આવો. મારા હાથથી બદામ પિસ્તાવાળું કેસરિયા દૂધ પીવે. હું તમારી ખૂબ જ સેવા કરીશ મારા પર કૃપા કરો અને મારી ભૂલને ભૂલી જાઓ.”
કુમારે ખડખડાટ હસતાં-હસતાં કહ્યું
શરીર પર લાગેલો ઘા રૂઝાઈ જાય છે પણ વાણીને ઘા રૂઝાતું નથી. હવે ભલે તમે મને દૂધ પીવડાવો પણ મારામાં જે મીઠાશ અને મધુરતા હતી તે જતી રહી છે.”
