________________
સિંહલકુમાર-૨
શીલવતીએ રડતાં-રડતાં કહ્યું નાથ ! મારા ગુનાને માફ નહીં કરે ?
એક વાર મોતી તૂટી જાય પછી તેને જોડી શકાતું નથી. જે તેને જોડવામાં આવે તે વચ્ચે તીરાડ રહી જાય. તેમ દીલ પણ તૂટે પછી તેને જોડી શકાતું નથી.”
શીલવતીએ વિનયથી કહ્યું: “તમે તમારે વરડો લઈને જલ્દી આવજો. હું તમારી રાહ જોઈશ.”
રસાલે કહ્યું:
હું જરૂરથી તમારી સાથે લગ્ન કરવા આવીશ અને ત્રણ ફેરા ફી તમને છોડી દઈશ.”
શીલવતી બેલી : નાથ તેનાથી તમારા કુળમાં ડાઘ લાગશે. જે સાંભળશે તે તમારી બુદ્ધિને તિરસ્કારશે. હું અબળા છું. તમે મેટા રાજાના પુત્ર છે. તમે મારા બાકલા વચનને ભૂલી જઈ મારા ઉપર પ્રેમ રાખજે.”
રસાલઃ “તમે અબળા છે તે સાચું છે. પણ તમારી વાણુ સબળ છે. તે તીરની જેમ મારા હૃદયમાં ભેંકાઈ રહી છે. તમે વારંવાર તેને ભૂલી જવાનું કહે છે. આ બેલ અગ્નિ અને વીજળી જેવા છે. ”
શીલવતીએ ઘણે જ પ્રયાસ કર્યો પરંતુ કુમાર રસાલ પિતાની જીદમાં અડગ રહ્યો. શીલવતી મનમાં વિચારવા લાગી. પ્રેમની અનુભૂતિ કરવા આવી હતી પણ દ્વેષની અનુભૂતિ કરૂં છું. તે પોતાના પિતાને ઘેર પાછી ગઈ. તેનું
