________________
સત્યવાદી હરિશ્ચન્દ્ર-૨
સુભાભાએ પણ કહ્યું
સ્વામી! વીર-પત્ની પણ સ્ત્રી હોય છે. તે સ્ત્રી જે પુરૂષ વિના પૂર્ણ નથી હોતી. હું યુદ્ધથી નથી ડરતી. પરંતુ તેની ભયંકરતાથી ડરું છું. સિલ્ફરને લાલ રંગ સુહાગરાતને રંગીન બનાવે છે. યુદ્ધને લાલ રંગ સહાગણોની માંગનું સિંદૂર ભૂસે છે. એવું ખરાબ છે, એ યુદ્ધ. જ્યાં સુધી વીર-પત્નીઓને પ્રશ્ન છે, સુભાભા તે સ્ત્રીઓમાંની છે, જે પોતાના હાથથી તલવાર આપીને અને આરતી ઉતારીને પતિને વિદાય કરે છે અને યુદ્ધથી ભાગી આવેલા પતિને જોઈને ધિકકાર કરે છે.”
સુભાભે, હું ધન્ય થઈ ગયો !” કહેતાં મદને તેને પોતાની સાવ નજીક બેસાડી દીધી. રાત્રી ધીરે ધીરે વીતી રહી હતી. મદન અને સુભાભા સૂઈ રહ્યાં હતાં. રાત ઘણી જ વતી ચૂકી હતી. સર્વત્ર શાંતિ હતી. હવાના ઝોકાથી આંગણમાં ઊભેલાં કેળનાં પાન એકબીજા સાથે ટકરાઈને રાત્રીની શાંતિને કયારેક કયારેક ભંગ કરી દેતાં હતાં અને પછી એકાએક રણભેરીએ શાંતિનો ભંગ કર્યો. મદન એકાએક ઝબકીને બેઠો થઈ ગયો. સુભાભા પણ તેની સાથે જ ઊઠીને બેઠી થઈ ગઈ. રહી રહીને વાગતી રણભેરીને અવાજ સાંભળીને સુભાભાએ ચંકી જઈને પૂછયું--
