________________
૪૧૪
સત્યવાદી હરિશ્ચન્દ્રવિજયને વરીને મદનસિંહ કાલે વહેલી સવારે જ તને આવીને મળશે.”
“સાચે! તેઓ કાલે આવી રહ્યા છે? વિજયને વરીને?”
સુભાભ! જેવી રીતે પ્રકાશથી અંધારું દૂર થઈ જાય છે, એવી રીતે જ જ્ઞાનથી અજ્ઞાન મળે છે. અને જ્યારે અજ્ઞાન દૂર થઈ જાય છે, તે બધાં જ દુઃખે પણ મટી જાય છે. મેં મારા જ્ઞાનના બળ વડે જ આ સૂચના તને આપી છે. કાલ ઘણું દૂર નથી. મદન કાલે જ આવશે !”
પ્રભે! હું જાણું છું કે તમારી વાણી વૃથા ન હોઈ શકે. કાલે હું તેમને લઈને તમારાં દર્શન માટે આવીશ. તમારી દેશના સાંભળીને અમે બંને ધન્ય થઈશું. તમે ?”
“નગરની બહાર બગીચામાં જ સાધના કરું છું. તમારું કલ્યાણ થાવ.” એમ કહીને મુનિ ચાલ્યા ગયા.
હવે સુભાભાના પગ ધરતી પર નહોતા પડતા. યુદ્ધ ભેરી સાંભળીને જેવો ઉત્સાહ સૈનિકના હૃદયને થાય છે, અથવા ગરીબને જોઈને જે ઉત્સાહ દાનવીરમાં થાય છે, તેનાથી પણ વિશેષ ઉત્સાહ સુભાભાના હૃદયમાં હતા. તે - ઘરની સજાવટમાં પડી ગઈ. તેણે પોતાનું ઘર એવી રીતે સજાવ્યું, જાણે આજે જ સુહાગરાત હાય.”
