________________
૪૨૪
દાડમિયા શેક
અહીં એક શેઠ છે તે ખેતી કરી પોતાનું ગુજરાન ચલાવે છે. તેના સિવાય આ ગામની નજીક બીજું એવું કઈ ગામ નથી કે જ્યાં શાકાહારી લેકે રહેતા હોય.”
આદિવાસીએ શેઠને કહેવડાવ્યું કે આપણા ગામમાં સાત દિવસથી જન મુનિ આવ્યા છે. તેઓ મારી નવી બનાવેલી ખાલી પડીમાં રહે છે. સાત દિવસથી એમણે અન્ન પાણી લીધું નથી. મેં તેમને કહ્યું કે તમે ઈચ્છો તે અમારું અનાજ લઈ તમારા હાથે ભેજન બનાવે. તમને પાણી જોઈએ તે હું ગાળીને કૂવામાંથી તાજું પાણી લાવી આપું.” પણ તેમણે કહ્યું
“અમે આમારા હાથે રાંધતા નથી, અગ્નિને અડતા નથી અને અનાજ કે શાકભાજીને હાથ લગાડતા નથી. કૂવાસરોવરનું પાણી અમારા ઉપયોગમાં આવતું નથી. જે શાકાહારી હોય અને અમારા માટે ભોજન બનાવે તેમાંથી અમે કશુંક લઈએ છીએ.”
શેઠ ગુણપાલે આ સાંભળ્યું એટલે તેને એમ લાગ્યું કે આ મારા ગુરુ હોવા જોઈએ. તે પોતાની પત્નીને લઈ મુનિઓનાં દર્શન કરવા ઝુંપડીએ ગયા અને કહ્યું
ગુરુદેવ! મને ખબર ન હતી કે તમે સાત દિવસથી
