________________
સત્યવાદી હરિશ્ચન્દ્ર-૨
૦૭
બાકીનું કામ ઝુકેલી આંખે કરી રહી છે. મદનસિંહે પિતાના મિત્રો સાથે થયેલી ચર્ચા કરવા માંડી. સુભાભા સાંભળતી રહી. જયારે સુભાભા કાંઈ જ ન બેલી ત્યારે મને કહ્યું
“તારી પાસે કહેવા માટે કાંઈ પણ નથી? તારી વાત ના કહી શકે તો મારી જ વાતો પર થોડી ટીકા કર.”
તમારી ટીકા કરવાની મારામાં ક્યાંથી આવડત હોય?” અને હાસ્યનો સહારો લઈને કહ્યું- “તમે વીર સૈનિક છે અને હું ચૂલે ફૂંકવા વાળી ગૃહિણી.”
સુભાભા ! મહિનાની જ રજા છે. ત્રીસ દિવસ સુધી તે હું પણ તારી સાથે ચૂલો જ કૂકીશ. યુદ શું હંમેશાં થાય છે?
પણ ત્રીસ દિવસ પછી શું થશે ? જે યુધ્ધ થઈ ગયું તે ?
“હવે તું મારા યુદ્ધની વાત છે, તારા ચુધ્ધની વાતે કર.'
" “ચાલ હ ! આ વખત યુદ્ધની જ વાતે. આજે તે યુધ્ધનું નામ પણ ન લો. કેણ જાણે કેમ, યુદધના નામથી જ મારૂં હદય ધડકે છે.”
મદનસિંહ ઊઠીને બેઠો થઈ ગયો અને બે – સુભાળે ! તું વીર-પુત્રી અને હવે વીર-પત્ની પણ છે.”
