________________
સત્યવાદી હરિશ્ચન્દ્ર-૨:
કામમાં જોડાઈ ગઈ.
યોગ્ય સમયે સુભાભાએ મદનના બંને હાથમાં તલવાર સેંપી. તેણે તિલક કરીને આરતી ઉતારી અને તેની આંખોમાંથી બે મેતી ટપકી પડયાં. “આ શું સુભામા ! રડીને વિદાય કરીશ?”
સ્વામી ! આ આંસુ ઉત્સાહનાં છે. મારું ડાબું અંગ. ફરકી રહ્યું છે. વિજયને વરીને જ આવજે.”
કાંઈ પણ હોય, આ વિજ્યનું શ્રેય રાજા અને સેનાપતિને મળશે. સૈનિકને કોણ પૂછે છે ?
સ્વામી ! સૈનિક રાજાના હાથનો જ વિસ્તાર હોય છે. શરીરથી જુદા પડેલા હાથનું અસ્તિત્વ જ શું હોય છે? તમારે પરિતાપ મિથ્યા છે.”
સાચે સાચ તું વીર બાળા છે, સુભાભા ! હું હથેળીમાં મેત રાખીને લડીશ. આજની રાત કયારેય નહીં
ભૂલું.”
પત્નીની વિદાય લઈને મદન બહાર આવ્યો. તેને જોતા તેની ઘડી હણહણી. મદને તેની પીઠ પર હાથ ફેરવ્યો અને ચડી ગયે. રણશિંગું હજી પણ વાગી રહ્યું હતું. મદન ઘોડા પર ચડેલો સૈનિક હતો. પગપાળા સૈનિકે પ્રયાણ કરી ચૂક્યા હતા. ઘોડે ચડેલા સૈનિકોએ તેમની પાછળ જ
