________________
સત્યવાદી હરિશ્ચન્દ્ર
જે કૂલના બાણથી જ સમગ્ર જગતને પિતાને આધીન રાખે છે.
મદનસિંહના આંગણામાં હરિયાળી હતી. ચાર છે કેળનાં ઝાડ હતાં અને એક ઝાડ કેરીનું તથા બે દાડમનાં. લીલી ધરોથી છવાયેલી થોડી ખુલ્લી જમીન પણ હતી. આજે તેની સુહાગરાત હતી. ઘરમાં સુભભા જ તેની પોતાની હતી. તેને શણગારવા અને ગીત ગાવા માટે પડોશણે આવી હતી. સરખે સરખી ઉંમરવાળી સ્ત્રીઓ, સૈનિકની પત્નીઓ સુભાભાની મજાક-મશ્કરી કરી રહી હતી અને મદનસિંહ આંગણાની લેનમાં પોતાના સૈનિક સાથીઓની સાથે બેસીને ગપસપ કરી રહ્યો હતો. સંધ્યાને સમય હતો. પૂર્ણિમાને ચંદ્ર સૂર્યાસ્ત થતાંની સાથે જ નીકળી આવ્યા હતો. થાળી જે ગોળ, પણ ચાંદની ફેલાવામાં હજુ વાર હતી. યુદ્ધની વાત નીકળી હતી. શકિતસિંહ કહી રહ્યો હતો
મુનિજને ચારેય તરફ કહેતા ફરે છે કે હિંસા ના કરો. અનેક રાજા આ મુનિઓના અનુયાયી પણ છે, તે પછી એ યુદ્ધ રોકી શકતા કેમ નથી?
સુજાનસિંહ બોલ્ય– યુદ્ધ ન હોય તે માણસ મરે કેવી રીતે? તને પણ
