________________
સત્યવાદી હરિશ્ચન્દ્રન
મદનસિંહ વીર સૈનિક પણ હતો એને રસિક પણ. તેના નામમાં જ બંને રૂપે પ્રગટ થતાં હતાં. તેની વાંકી અણદાર તલવાર દુશ્મન પર સીધે ઘા કરતી હતી. જાતે તે પાણીદાર હતી. પણ શત્રુઓનું પાણી ઉતારતી હતી. મદનસિંહ એક નાના સરખા રાજ્યના રાજાને સૈનિક હતે. કેણ જાણે તેનું હૃદય કેવું હતું કે અજાણમાં પણ કીડી મરી જાય તો પણ શિવ ! શિવ! કહીને બેસી જતે અને દુઃખી થતો.
પરંતુ જ્યારે યુદ્ધમાં ઉતરતો ત્યારે શત્રુઓને એવી રીતે સાફ કરતો જેવી રીતે ખેડૂત ખેતરમાં ઘાસ કાપે છે. તેનું રેખા ચિત્ર હતું–ગોરું અને બળવાન શરીર, પહોળી છાતી અને ઉન્નત લલાટ. નાની નાની વાંકી મૂછો. મારક્ષાને માટે કમરમાં ઝુલતી તલવાર અને હાથમાં ભાલો.
મદનસિંહ અઢાર વર્ષની ઉંમરે લશ્કરમાં ભરતી થયે હતું. તેના પિતા કીર્તિસિંહ પણ વીર સૈનિક હતા, તેથી તેની નસોનું લોહી પણ શુરવીર હતું. હવે તેની ઉં પચ્ચીસ વર્ષની થઈ ચૂકી હતી. આ સાત વર્ષોમાં તેણે ત્રણ મેટાં યુદ્ધ જીત્યાં હતાં.
અંતિમ યુદ્ધની યાદ તેને હમેશાં રહ્યા કરવી હતી, કારણ કે આ વખતે તે મોતના મુખમાંથી
