________________
૩૮૮
સત્યવાદી હરિશ્ચન્દ્ર
અને બીજામાં મશાલ લઈને રડવાના અવાજ પકડતાં એક ડશી સ્ત્રીની પાસે પહોંચ્યા. તે કઈ રાજવધૂ અથવા કઈ શેઠની પુત્રવધૂ જેવી લાગતી હતી. એકલી હતી. તેની પાસે કેઈ શબ નહોતું. મહારાજ હરિશ્ચન્દ્ર પછયું
“સુભાગે ! તું અહીં બેસીને કેમ રડી રહી છે ? રડવાથી હવે શું મળશે ? બધાની જીવનયાત્રા અહીં જ પૂરી થઈ જાય છે. આજે સવારે જે શેઠને પુત્ર મરી ગયો હતો, તેમની તું પત્ની તે નથી ને?”
મહારાજ હરિશ્ચન્દ્ર સારા એવા પ્રશ્નો પૂછી નાખ્યા. વિલાપ કરતી તે તેમની સામે ટગર ટગર જતાં બેલી
મારા પુણ્ય પ્રતાપથી હજુ તે હું સધવા છું. પણ મારે સુહાગ અસ્ત થવા ઇચ્છે છે. ત્યાં જુઓ, વડના વૃક્ષની ડાળી પર ઉંધા લટકેલા મારા સ્વામી છે. તે જ તમને જણાવશે.”
મહારાજ હરિશ્ચન્દ્ર ઉંધા લટકેલા યુવક પાસે પહોંચ્યા. તેમણે ધ્યાનથી જોયું તો તે યુવક રાજકુટુંબનાં બધાં લક્ષ
થી યુકત હતું. તેમણે વિચાર્યું, આ તે રાજકુમાર જ હવે જોઈએ અને આ રાજાની પુત્રવધૂ-આ રાજપુત્રની પત્ની હશે. પણ આની આવી દશા? તેને પૂછું. તેમણે
પૂછયું
